بررسی کهن الگوی سفر قهرمان در قصه های عامیانه ایرانی

نفد ادبی از جمله موضوعاتی است که در ادبیات جایگاهی ویژه دارد و توجّه بسیاری از پژوهشگران و محققین ادبیات را به خود جلب نموده است. در این میان یکی از مکتب های مورد توجّه منتقدان ادبی، مکتب روانشناسی تحلیلی کارل گوستاو یونگ، روانشناس مشهور سوئیسی است که در نیم? دوّم قرن بیستم توسط او بنیان شد. طبق نظری? یونگ، ناخودآگاه جمعی انسان مضامینی در بردارد که آن ها را کهن الگو یا آرکی تایپ می نامد. کهن الگوها صورت های مشترکی هستند که با سابق? چندین هزار ساله از اجداد بشر، نسل به نسل منتقل شده و در پستوی ضمیر ناخودآگاه جای گرفته اند. ادبیات عامیانه از آن جا که مجموعه ای از اساطیر، باورها و همچنین عناصر عامیان? قوم ایرانی است بخوبی این قابلیّت را دارد که کهن الگوها را در آن بررسی و تحلیل نمود. در این نوشتار نگارنده در ضمن شناختی که از کهن الگو ها و صورت مثالی بدست می دهد، کهن الگوی سفر قهرمان را بطور خاص در داستان های عامیانه ی ایرانی بررسی و تشریح می نماید . این پایان نامه می کوشد که: ماهیت و الگوی مراحل سفر قهرمان را در ناخودآگاه جمعی قوم ایرانی را تحلیل، تبیین و توصیف می کند. نمادها، وضیعت ها و شخصیت های کهن الگویی داستان های عامیانه را در قالب نمودهای سفر قهرمان تحلیل و تبیین می کند.