بذل مهریه در حقوق ایران

بذل مهریه می تواند در خصوص تمام یا قسمتی از آن انجام پذیرد. در ماده 1082 قانون مدنی ایران می خوانیم:(به مجرد عقد ، زن مالک مهر می شود و می تواند هر نوع تعرضی که بخواهد در آن بنماید)علی رغم گذشت بیش از 76 سال از زمان تصویب این ماده قانونی ، هنوز هم در جامعه ما زمینه پذیرش حق مالکیت زن نسبت به مهریه و داشتن اختیار تصرف مالکانه نسبت به آن نهادینه نشده و به ندرت دیده شده است که زنی در اولین قدم مطالبه این حق مشروع خود ، با عکس العمل تند مرد و حتی کسان و بستگان طرفین مواجه نشود. به دلیل همین فرهنگ عمومی و برخی تضییقات شرعی و قانونی موقع بروز اختلاف بین زوجین ، اغلب زنان تمام یا بخشی از مهریه خود را به شوهران شان بذل می نمایند تا شوهر نیز متقابلاً با قبول بذل ، زن خود را طلاق دهد . در این راستا بذل مهریه نیز می تواند با قصدهای مختلفی نظیر هبه، ابراء، اسقاط حق، صلح و شرط اجرای طلاق انجام پذیرد که در این راستا بذل به عنوان هبه ، ابراء و اسقاط دین موجب می شود زن حق رجوع نسبت به آن مقدار از مهر که به همین صورت بذل کرده است را نداشته باشد