اثربخشی بازی درمانی بر ناگویی خلقی کودکان اتیسم

زمینه و هدف: ماهیانه 974 نفر نوزاد در کشور در بدو تولد به بیماری اتیسم مبتلا می شوند با توجه به روند رو به رشد ناگویی خلقی در کودکان اتیسم و همچنین تاثیر منفی آن بر عملکرد یادگیری کودکان اتیسم تاکنون شیوه های مختلفی از مداخله های روان شناختی مورد بررسی قرار گرفته اند. این تحقیق با هدف تاثیر بازی درمانی بر ناگویی خلقی کودکان اتیسم انجام شد. مواد و روش ها : روش مورد استفاده نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و گواه و ابزار مورد استفاده پرسشنامه نارسایی هیجانی تورنتو و پروتکل بازی درمانی بود. جامعه آماری شامل مراجعه کنندکان مراکز روانشناختی و اتیسم به آرا در شهر تهران در تابستان سال 93 بودکه تعداد 30 نفر (15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه گواه) که از این تعداد 14 نفر پسر و 16 دختر در هر گروه به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. برای بررسی فرضیه پژوهشی و تجزیه و تحلیل نتایج حاصل، داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس (ancova) انجام شدند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که بازی درمانی بر کاهش ناگویی خلقی دختران و پسران تاثیر دارد. به بیان دیگر بازی درمانی می تواند روش موثری در کاهش ناگویی خلقی در کودکان بخصوص کودکان اوتیسم باشد .