ارزیابی آمادگی استقرار یادگیری الکترونیکی بر پایه چهار عامل فنی، فرهنگی،منابع انسانی و ساختاری در مراکز و واحدهای دانشگاه پیام نور استان تهران

همزمان با تغییرات سریع در فنون و مهارت ها و ظهور پدیده های نوین در فناوری اطلاعات و تأثیر آن ها بر شیوه های زیستن، روش های آموزش نیز دستخوش تحولات فراوانی شده است. در این بین یادگیری الکترونیکی نقش ویژه ای در نظام آموزشی جدید پیدا نموده است؛ به گونه ای که مراکز دانشگاهی سعی در پیاده سازی و بهره مندی از مزیت های آن دارند. بنابراین شناسایی عوامل موثر در اجرای موفق این شیوه یادگیری برای نظام آموزشی کشور از ضرورت بالایی برخوردار است. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف ارزیابی آمادگی استقرار یادگیری الکترونیک در مراکز و واحدهای دانشگاه پیام نور استان تهران بر پایه چهار عامل فنی، فرهنگی، ساختاری و منابع انسانی و بر مبنای مطالعه ای توصیفی- همبستگی صورت گرفته است. جامعه آماری پژوهش شامل اساتید، کارشناسان و دانشجویان مراکز و واحدهای دانشگاه پیام نور استان تهران که رشته مدیریت در آن دایر بوده است به تعداد 750 نفر می باشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران به تعداد 185 نفر محاسبه و روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی بوده است. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه 47 سوالی محقق ساخته برای سنجش متغیرهای پژوهش می باشد که روایی آن به دو روش محتوایی و سازه و پایایی پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ (921/0) تأیید گردیده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار amos 21 و به روش الگوسازی معادلات ساختاری انجام شده است. نتایج حاصل از بررسی فرضیه های پژوهش نشان داد که هریک از چهار عامل؛ فنی، فرهنگی، ساختاری و منابع انسانی تأثیر مستقیم و مثبتی بر پیاده سازی یادگیری الکترونیک در مراکز و واحدهای دانشگاهی مورد مطالعه داشته اند. همچنین سایر نتایج حاکی از آن است که در بین عوامل چهارگانه بیان شده، «عوامل انسانی» با میانگین رتبه (30/5) بیشترین و «عوامل فرهنگی» با میانگین رتبه (98/3) کمترین رتبه را در بین عوامل موثر بر آمادگی استقرار یادگیری الکترونیک داشته اند.