اثر تمرینات در آب بر اضطراب، تعادل ایستا و پویای زنان باردار و برخی شاخص های رشدی

هدف: تمرین در آب به دلیل مزایای فیزیکی آب، یکی از روش های مناسب برای بهبود کنترل تعادل افراد مبتلا به آرتروز یا مشکلات مفصلی، اضافه وزن، آسیب دیده (در دوره ی نقاهت)، سالخورده و همچنین زنان باردار است. لذا هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر تمرینات در آب بر تعادل و اضطراب زنان باردار و برخی شاخص های رشدی نوزاد بود. روش: روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و کاربردی با طرح پیش آزمون، پس آزمون بود. بدین منظور 10 زن باردار در دامنه ی سنی 36-21 سال، به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور داوطلبانه در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. تعادل ایستا و پویای هر دو گروه قبل و پس از دوره ی تمرینی چهار هفته ای (هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 45 دقیقه) تمرینات تعادلی در آب (گرم کردن عمومی، تمرینات تعادلی اختصاصی و سرد کردن)، با دستگاه های تعادل سنج ایستا و پویا و اضطراب آن ها با استفاده از پرسشنامه اضطراب دوران بارداری (poq) اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از تحلیل کوواریانس (ancova) و آزمون t مستقل در سطح معنی داری (05/0 p?) استفاده شد. نتایج: یافته ها نشان داد تمرینات در آب به طور معنی داری باعث افزایش تعادل پویا و کاهش اضطراب زنان باردار (01/0 p?)، افزایش نمره آپگار (05/0 p?) و اندازه محیط دور سر نوزادان (01/0 p?) شد؛ ولی بر تعادل ایستای زنان باردار و قد و وزن نوزادان اثر معنی داری نداشت (05/0? p). نتیجه گیری: به طور کلی تمرینات در آب به منظور کاهش اضطراب و استرس روانی مادران و افزایش تعادل و بهبود برخی شاخص های رشدی نوزادان می تواند در مسیر اصلی درمان های پزشکی در بارداری مورد استفاده قرار گیرد. واژه های کلیدی: بارداری، تمرینات در آب، تعادل ایستا، تعادل پویا، اضطراب، نمره آپگار.