تحلیل زمانی و مکانی عناصر اقلیمی موثر در گردشگری ساحلی (نمونه موردی استان گیلان)

استان گیلان واقع در جنوب دریای خزر یکی از استان های شمالی کشور می باشد که با آب و هوای معتدل به همراه تابستان و زمستانی ملایم، یکی از قطب های مهم توریستی کشور به شمار می آید. یکی از اهداف مهم گردشگری برای ورود به هر منطقه داشتن آسایش اقلیمی در یک سفر می باشد، بنابراین اطلاعات حاصل از شرایط اقلیمی جهت برنامه ریزی در خصوص چگونگی گذران اوقات فراغت در زمان های مختلف بسیار سودمند می باشد. در این مطالعه برای بررسی اقلیم آسایش استان گیلان جهت توسعه گردشگری ساحلی و تعیین محدوده زمانی و مکانی آسایش اقلیمی اطلاعات اقلیمی از سازمان هواشناسی طی دوره آماری 1993- 2012 تهیه گردید. متغیرهای هواشناسی مورد استفاده عبارتند از: میانگین دهه ای دما، مجموع دهه ای بارش، میانگین دهه ای رطوبت، میزان ابرناکی بر حسب اکتایی، میانگین دهه ای باد، مجموع دهه ای ساعات آفتابی، میانگین دهه ای فشاربخار آب، که اطلاعات مذکور اول در قالب شاخص شرجی و شاخص pmv در منطقه مورد بررسی قرار گرفتند. شاخص pmv نشان داد که دهه های دوم و سوم ماه می و همچنین دهه های سوم سپتامبر و اول و دوم اکتبر در بیش تر گستره محدوده و اکثر بخش های ساحلی دارای شرایط راحت برای حضور گردشگر در استان گیلان می باشند. سپس دو شاخص شرجی و شاخص pmv و همچنین سایر عوامل تاثیر گذار نیز بر حسب اهمیت وزن دهی، reclass و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. به دلیل همسان نبودن همه معیارها از مدل ahp در تحقیق استفاده شد. نتایج حاصل از تلفیق همه لایه ها در منطقه مورد مطالعه نشان داد که در ماه می در دهه اول قسمت های شمال شرق، قسمت هایی از شرق و تا حدودی شمال، در دهه دوم در تمام قسمت های شمالی شمال غرب، شمال شرق (در تمام قسمت های ساحلی) و در دهه سوم همین ماه قسمت های شمالی و شمال غرب به جزء ایستگاه تالش شرایط مناسب آسایش اقلیمی برای حضور گردشگر در استان گیلان مهیا می باشد.