بررسی هوی پرستی در قرآن ونهج البلاغه

این رساله در زمینه هوی پرستی در قرآن و نهج البلاغه می باشد.هوی پرستی، از درون انسان سرچشمه می گیرد و آن بزرگ ترین خطری است که انسان را تهدیدمی کند،انسان با پرداختن بیش ازاندازه به جنبه های مادی و تأمین خواسته ها و تمایلات شهواتی و إرضاء غرائز حیوانی به هوی پرستی به عنوان مرتبه ی نازل حیوانیّت گرفتار می شود. در واقع هوی نتیجه شهوت و داعی ضلالت می باشد که در قرآن و نهج البلاغه به آن پرداخته شده و مورد نکوهش قرار گرفته است. اهمیّت انتخاب این موضوع بر این است که حاکمیّت فساد و بی بند و باری و افسار گسیختگی در کشورهای ظاهراً پیش رفته حتّی در جوامع اسلامی نیز روز به روز گسترش می یابد و به جای اطاعت از احکام شرع، به پیروی از خواسته های نفسانی خویش پرداخته اند و هدف از این تحقیق شناساندن هوی می باشد و این که چه عوامل و آثار و راهکارهایی برای مقابله با آن از دیدگاه قرآن و نهج البلاغه ارائه شده است. این رساله شامل چهار فصل با عناوین کلیات، عوامل هوی پرستی که شامل هم نشینی با هوی پرستان، دنیا طلبی، ... وآثار آن شامل مغلوب شدن عقل، گمراهی، ... و راهکارهای مقابله با آن شامل توجّه به آخرت، رحمت و افاضه الهی، .... می باشد. بنابراین کلید رستگاری و سعادت واقعی اجتناب از هوی پرستی می باشد .