نقش گردشگری عشایری در ارتقای زندگی بومی (مطالعه موردی، استان چهارمحال و بختیاری)

امروزه توریسم یکی از مسائل مهم و موثر اقتصادی و یکی از عوامل برجسته ارتباطی، اجتماعی و فرهنگی در حد یک مسئله مهم و جهانی قابل توجه و بررسی است. جریانهای توریستی می تواند جهات مختلف اقتصادی و اجتماعی کشورها را تحت تاثیر قرار دهد. در واقع جهانگردی نقش قابل توجهی در اقتصاد جهانی ایفا می کند و در کشورهایی که با برنامه ریزی درست و عقلانی سعی کرده اند این صنعت را توسعه دهند سهم بالایی از درآمدهای ملی را به خود اختصاص داده اند. از طریق صنعت گردشگری به عنوان یکی از بزرگترین صنایع خدماتی دنیا، می توان از منابع بخوبی بهره برداری نمود. بدیهی است استفاده بهینه از این فرصت ها و منابع در صنعت گردشگری مستلزم اتخاذ سیاست ها و برنامه های اجرایی مناسب و مبتنی بر پژوهش های علمی و مدیریت کارآ«د خواهد بود. لذا این تحقیق به منظور معرفی جاذبه ها گردشگری استان چهارمحال و بختیاری (زندگی عشایری) جهت ایجاد تحولات در زمینه های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی صورت گرفته است. روش تحقیق برای دست یابی به پاسخ سوالات و اهداف تحقیق براساس توصیفی و تجزیه و تحلیل کیفی نظام گردشگری بوده است. نتایج حاصل از یافته های تحقیق بیان گر آن است که زیرساخت های منطقه مناسب جهت توسعه گردشگری نبوده و علی رغم وجود پتانسیل های بالقوه و نیز جاذبه های دیگر گردشگری با چالش های جدی از نظر زیرساخت های اقامتی، پذیرایی و .... مواجه است. بنابراین دخالت سازمانهای متولی گردشگری و دیگر سازمانها و نهادها در توسعه فضای گردشگری استان به منظور ایجاد تحولات کارکردی و گسترش امکانات توریستی، جهت ایجاد تحولات مثبت اقتصادی و اجتماعی و کالبدی در این منطقه ضروری است. در نهایت با اطلاعات اخذ شده از مشاهدات میدانی و تحلیل ها، سوال تحقیق مورد تائید قرار گرفته است که نشان دهنده رابطه مثبت توسعه فعالیت های گردشگری و تحولات اجتماعی و توسعه اقتصادی استان چهارمحال و بختیاری است. در پایان نیز مطالبی تحت عنوان نتیجه گیری و پیشنهادات ارائه گردید.