تأثیر کوتاه مدت پروتکل های گرم کردن متفاوت برعملکرد توان بی هوازی، دوی سرعت و چابکی بازیکنان فوتسال

هدف پژوهش حاضر، مقایسه تاثیرات کوتاه مدت برنامه های گرم کردن با استفاده از حرکات کششی متفاوت بر عملکرد های توان بی هوازی، دوی سرعت و چابکی بازیکنان مرد فوتسالیست بود. از این رو، 20 بازیکن مرد فوتسال، (با میانگین سنی: 4/93±18/34 سال، وزن: 11/40±60/57 کیلوگرم، قد:6±170/14 سانتی متر و تجربه رشته ورزشی: 2/09±2/07 سال) در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی ها به 4 گروه 5 نفره تقسیم شدند. هر گروه به طور جداگانه 4 برنامه کششی متفاوت را در 4 روز غیر متوالی به روش کانتربالانس انجام دادند. برای ارزیابی سرعت، چابکی و توان بی هوازی به ترتیب از آزمون های دوی سرعت 20 متر، آزمون ایلینویز و پرش سارجنت، بعد از انجام برنامه های کششی استفاده شد. از آنالیز واریانس مکرر برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید. نتایج، کاهش معنی داری را در زمان دوی سرعت 20 متر بعد از کشش پویا در مقابل کشش ایستا (009/0=p) و بدون کشش نشان داد (001/0=p)، اما تفاوت معنی داری بین کشش ترکیبی در مقابل کشش ایستا و حالت بدون کشش وجود نداشت. علاوه بر این، افزایش معنی داری در ارتفاع پرش عمودی بعد از کشش پویا و ترکیبی در مقابل کشش ایستا (001/0=p) و بدون کشش (001/0=p) مشاهده گردید، در حالی که تفاوت معنی داری بین کشش ترکیبی و کشش پویا مشاهده نشد. همچنین، کاهش معنی داری را در زمان چابکی بعد از کشش پویا در مقابل کشش ایستا (003/0=p) و حالت بدون کشش (005/0=p) مشاهده شد، در حالی که تفاوت معنی داری بین کشش ترکیبی و کشش پویا مشاهده نشد. در نهایت، گرم کردن توأم با حرکات کششی پویا احتمالاً می تواند موجب بهبود عملکردهای ورزشی کوتاه مدت شود که این تغییرات ممکن است به علت افزایش درجه حرارت (دمای) عضلات، تشابه الگوی حرکتی تمرین ورزشی، افزایش در نیروی انقباضی عضله و میزان نیروی توسعه یافته به دنبال یک انقباض فعال باشد. بر طبق این نتایج، به مربیان و ورزشکاران استفاده از کشش پویا را در مقابل کشش ایستا در طول گرم کردن در بازیکنان فوتسال پیشنهاد می شود.