ترکیب شاخصهای افزاینده و آنالیز حساسیت برای عیب یابی سازه ها

عیب یابی یکی از شاخه های کنترل سلامت سازه ها می باشد که در دو دهه اخیر توجه بسیاری از محققین را به خود جلب کرده است. در اثر خرابی یک سازه، ویژگی های استاتیکی و دینامیکی سازه تغییر کرده، که با در نظر گرفتن نحوی این تغییرات می توان مکان و شدت خرابی را در سازه شناسایی کرد.دراینپایان نامه هدف مقایسه شاخص های افزاینده برای کاهش فضای جستجو در عیب یابی سازه ها میباشد. برای کاهش فضا از شاخص های انرژی کرنشی مودی، انرژی کرنشی استاتیکی، انحناء مودی، انحناء استاتیکی و آنالیز حساسیت بهمراه روش انتخاب پیشرو استفاده شده است. پس از محدود کردن فضای جستجو با استفاده از افزایش چشمگیر شاخص های افزاینده،میزان خرابی با استفاده از آنالیز حساسیت بدست می آید. برای مقایسه شاخص ها، سه سازه مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بدست آمده کارایی شاخص ها در کاهش فضا و مقاومت در برابر نویز را نشان می دهد. در تیر کنسول برای حالت بدون نویز شاخص انرژی کرنشی استاتیکی بیشتر از بقیه شاخص ها می تواند فضای جستجو را کاهش دهد و شاخص انحناء مودی مقاومت بالاتری در مقابل نویز دارد.در قاب دو بعدی برای حالت بدون نویز روش انتخاب پیشرو بیشتر از بقیه شاخص ها می تواند فضای جستجو را کاهش دهد. در خرپای صفحه ای برای حالت بدون نویز شاخص انرژی کرنشی مودی بیشتر از بقیه شاخص ها می تواند فضای جستجو را کاهش دهد و شاخص انرژی کرنشی استاتیکی و روش انتخاب پیشرو مقاومت بهتری در مقابل نویز داشتند.