استفاده توام از سالیسیلیک اسید و ورمی کمپوست در افزایش مقاومت گندم نسبت به شته روسی گندم

شته روسی گندم، diuraphis noxia یکی از آفات مهم گندم و جو در نواحی غله خیز دنیا می باشد. در این پژوهش، اثر سالیسیلیک اسید و ورمی کمپوست در مقاومت گندم در برابر شته روسی گندم در شرایط گلخانه در داشگاه زنجان در طی زمستان 92-بهار 93 ازلحاظ مکانیزم های آنتی بیوز، آنتی زنوز و تحمل مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش به صورت فاکتوریل 3× 3 در قالب طرح کاملا تصادفی در 10 تکرار انجام شد. قبل از کشت، پرایمینگ بذر گندم رقم سرداری با سالیسیلیک اسید در غلظت های0، 600 و 800 میکرو مولار انجام شد و بذرها در گلدانهای حاوی نسبتهای0، 5 و 10 درصد وزنی خاک کود ورمی کمپوست کشت شد. در آزمایش آنتی بیوز، پارامترهای طول دوره پورگی، طول دوره قبل از تولیدمثل، طول دوره تولیدمثل، طول دوره پس از تولیدمثل، تعداد پوره های تولید شده و طول عمر کل شته ارزیابی شدند. در آزمایش آنتی زنوز، تعداد شته های جلب شده به برگ های گندم پس از 24 و 48 ساعت شمارش گردید.همچنین، در ارزیابی تحمل گندم نسبت به شته روسی، درصد کاهش طول ریشه و اندام های هوایی با توجه به فرمول بوش، وزن ریشه و اندام های هوایی بر اساس فرمول ریسه محاسبه شد. تجزیه واریانس داده ها و مقایسه میانگین داده ها با استفاده از آزمون دانکن در سطح 5 درصد با استفاده از نرم افزار sas انجام شد.نتایج نشان داد تیمار 5 درصد ورمی کمپوست، دارای کمترین طول دوره تولیدمثل، عمرکل و تعداد پوره است.علاوه بر این، غلظت 800 میکرومولار سالیسیلیک اسید نیز موجب افزایش طول دوره قبل از تولیدمثل، کاهش طول دوره تولیدمثل، طول عمر کل و تعداد پوره تولید شده به ازا هر شته شد. دربین تیمارهای مختلط، تیمار m µ 800 × %5 بیشترین طول دوره پورگی، کمترین طول دوره های تولیدمثل و ،پس از تولیدمثل، طول عمرکل و تعداد پوره را به خود اختصاص داد. نتایج حاصل از اندازه گیری پارامترهای رشدی نشان داد کاربرد سالیسیلیک اسید و ورمی کمپوست و تیمار مختلط این دو ماده موجب بهبود در صفات گیاهچه ای گردید و باعث افزایش معنی دار آنها نسبت به تیمار شاهد شد.