نقش واسطه گری خود تنظیمی یادگیری بین هوش هیجانی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه شهر شیراز

چکیده هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای خود تنظیمی یادگیری در رابطه بین هوش هیجانی و پیشرفت تحصیلی به زندگی در دانش آموزان متوسطه شهر شیراز در سال تحصیلی 93-1392 بود. به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش از نوع کاربردی بود و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر مدارس متوسطه شهر شیراز در سال تحصیلی 93-92 بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای تعداد 400 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه هوش هیجانی بار-ان (1997) ، پرسشنامه خودتنظیمی یادگیری بوفارد (1998) استفاده شد که روایی و پایایی آنها مورد تأیید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پرسش نامه ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی انجام شد. در سطح آمار توصیفی از آماره هایی نظیر فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار و در سطح آمار استنباطی از آزمون های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون به شیوه گام به گام و تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که خودتنظیمی یادگیری توانسته است در رابطه ی بین هوش هیجانی و پیشرفت تحصیلی نقش تعدیل گری معنادار ایفا نماید.