نقش سازمان های غیردولتی(ngos) در انسانی شدن حقوق بین الملل

با اهمیت روز افزون ارزش های حقوق بشری و بشردوستانه در جامعه بین المللی، رویکرد انسانی در حقوق بین الملل به عرصه ظهور رسیده است. در چارچوب رویکرد انسانی به حقوق بین الملل، وظیفه حقوق بین الملل منحصر به تنطیم روابط حاکمیت ها با یکدیگر نبوده و از دیگر سو ، حاکمیت در محدوده حقوق بین الملل و نسبی در نظر گرفته می شود. طرح رویکرد انسانی در راستای تامین، حمایت و تضمین حقوق انسانی ابتدا در بعد نظری وتئوریک مطرح و در گام بعدی ایجاد چارچوب های حمایتی و تضمینی مناسب در قالب اسناد و نهادها را ایجاب می نماید. نظر به اینکه حاکمیت ها به سهولت تمایل به محدود شدن قدرت حاکمیتی خود نداشته و تعهدات حقوق بشری و بشردوستانه را مانعی در راستای قدرت حاکمیتی خود در نظر می گیرند، پیشبرد رویکرد انسانی در حقوق بین الملل با دشواری های خاص خود همراه است. از دیگر سو اگر چه دولت ها بازیگران اصلی حقوق و جامعه بین المللی محسوب می شوند اما بازیگران غیردولتی که سازمان های غیردولتی مهم ترین شان است، با در نظر داشتن عدم تمایل حاکمیت ها، در راستای پیشبرد رویکرد انسانی در حقوق بین الملل با تکیه بر ابزار ها و جایگاه موجود برای خود، تلاش می کنند. مشارکت در تصمیم سازی های بین المللی با سبقه انسانی و نظارت بر اجرای این تصمیم ها دو حیطه مهمی هستند که سازمان های غیردولتی بدین طریق رویکرد انسانی را پیش برده و انسانی شدن حقوق بین الملل را تسریع می بخشند. در پژوهش حاضر به تشریح نقش سازمان های غیردولتی در راستای انسانی شدن حقوق بین الملل در دو حیطه اخیرالذکر پرداخته می شود.