نگرش تحلیلی به نظام مدیریت شهری در طرح های راهبردی- ساختاری ایران (نمونه موردی: شهر شیراز)

هر ساله صدها طرح توسعه ای در شهرها طراحی و اجرا می شود. این طرح ها در واقع نوعی مداخله ی توسعه ای نهادهای عمومی و خصوصی در محیط زندگی اجتماعی و طبیعی انسان ها به شمار می آیند. در این بین نقش طرحهای توسعه شهری و از جمله طرحهای راهبردی- ساختاری و مدیریت شهری به لحاظ اهمیتی که در ساماندهی فضایی شهرها دارند، بسیار اساسی و قابل توجه است. طرح ساختاری- راهبردی در پی دگرگونی تفکر عقلایی و جامع نگری در سطح جهان پدید آمد و روند تهیه تصویب و اجرای طرح های شهری کشور ما را نیز دگرگون ساخته اند. یکی از اصلیترین موانع فراروی مدیریت شهری، به خصوص در کلان شهری مانند شیراز، چندپارگی مدیریت شهری در عرصه سیاست گذاری، تصمیم سازی، برنامه ریزی، هدایت و نظارت است. این تحقیق با ارزیابی و تحلیل بخش مدیریت شهری در طرحراهبردی- ساختاری شهر شیراز به دنبال مشخص نمودن عملکرد مدیریت شهری و اولویت بندی مناطق شهری با استفاده از تکنیک های نوین تحلیلی میباشد. vikor همچون روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی بوده است که در آن به شناسایی متغیرهای مهم در شناخت عملکرد شهرداری و توصیف روند مدیریت شهری شیراز پرداخته است. نتایج حاصل از تحقیق نشان از عملکرد موثر شهرداری در مدیریت شهری شیراز دارد. اما با وجودعملکرد موثر بین مناطق شهری از نظر عدالت نابرابری وجود دارد.