رابطه استرس فرزند پروری و رضایت زناشویی مادر با خودکارآمدی دانش آموزان دارای نارسایی بینایی و نابینایی

چکیده: پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین رضایت زناشویی مادران و استرس فرزند پروری با خودکارآمدی دانش آموزان دارای نارسایی بینایی در قالب یک طرح توصیفی از نوع همبستگی انجام شد. جامعه آماری تمام دانش آموزان دچار نارسایی بینایی پسران 12-22 ساله تهران و کرج بوده که از میان آنها 60 دانش آموز به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند به منظور گرد آوری داده ها از پرسشنامه های شیوه فرزندپروری کار شیفر، پرسشنامه مقیاس زوجی انریچ و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شده استفاده شده است. فرضیه های پژوهش با استفاده از روش آماری همبستگی و محاسبات آماری از نوع رگرسیون بررسی شد و محاسبات آماری با استفاده از نرم افزار spss انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان می دهد که بین میزان استرس فرزند پروری و رضایت زناشویی با خودکارآمدی فرزندان رابطه معنی دار وجود دارد. همچنین استرس فرزند پروری مادران نیز با خودکارآمدی تحصیلی، اجتماعی و هیجانی ارتباط معنادار وجود داشت. همچنین رضایت زناشویی مادران با خودکارآمدی تحصیلی و اجتماعی نیز ارتباط معنادار وجود داشت. اما بین رضایت زناشویی باخودکارآمدی هیجانی رابطه معناداری نداشت. در نهایت نتایج نشان داد که سهم استرس فرزند پروری مادران در تبیین خودکارآمدی دانش آموزان بیشتر از سهم رضایت زناشویی مادران بود. واژگان کلیدی: خودکارآمدی دانش آموزان، استرس فرزند پروری مادران، رضایت زناشویی مادران