بررسی مولفه های حس تعلق مکان در محلات قدیمی و طراحی حوزه مورد مطالعه، نمونه موردی: محله کلپا همدان

امروزه ابعاد انسانی محله بیش از هر زمان دیگر مورد توجه برنامه ریزان و طراحان شهری قرار گرفته و انسان نیز به عنوان یک موجود اجتماعی به حضور در چنین فضاهایی علاقه فطری دارد. محیط علاوه بر عناصر کالبدی، شامل پیام ها و رمزهایی است که مردم بر اساس نقش ها، توقعات، انگیزه ها و دیگر عوامل آن را درک می کنند و در مورد آن به قضاوت می پردازند. تعلق به مکان، عامل مهمی در هماهنگی فرد و محیط، بهره برداری بهتر از محیط، رضایت استفاده کنندگان و در نهایت تداوم حضور در آن می باشد. از سوی دیگر با نگاهی سریع به وضعیت امروزه محلات شهرهای ایرانی به سادگی درمی یابیم که برخلاف گذشته این مناطق کمتر از نظر معنایی و هویتی اثرگذاری شاخصی بر ساکنان خود دارند. درهمین راستا پژوهش حاضر بر آنست که ساختارهای تعلق مکانی در محلات سنتی را شناسایی کرده تا ازین ره بتواند چگونگی تقویت نکات مثبت این ساختارها را مشخص کند. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی می باشد که با توزیع پرسشنامه در محله قدیمی کلپا در شهر همدان و تحلیل همبستگی بر روی آن ها صورت گرفته است. نتایج ناشی از تحلیل یافته های آماری، حاکی از این حقیقت می باشند که مهمترین عوامل اثرگذار به منظور حس تعلق به مکان در محلات قدیمی عوامل کالبدی و ادراکی می باشند.