سنتز کامپوزیت و نانو کامپوزیت پلی تیوفن با استفاده از پایدار کننده پلی وینیل پیرولیدون((pvpوهیدروکسی پروپیل سلولز(hpc)و تاثیر sio2روی خواص پلیمراز قبیل ساختمان شیمیایی و مورفولوژیوی و همچنین استفاده ازمحصول جهت جداسازی یون +ni2

در این تحقیق نانوذرات پلی تیوفن و نانوکامپوزیت هایش تهیه و جداسازی یون نیکل به عنوان یک آلاینده سمی با استفاده از این نانوذرات صورت گرفت. پلی وینیل پیرولیدون و هیدروکسی پروپیل سلولز به عنوان پایدارکننده استفاده شدند. پلی تیوفن و نانوکامپوزیت هایش با اکسایش کلرید آهن در محیط آبی تهیه شده اند. آزمون هایمیکروسکوپ الکترونی روبشیsem) )، پراش پرتو ایکس(xrd) و طیف سنجی مادون قرمز فوریر(ftir) برای تعیین اندازه ذره و خواص نانو ذرات تولید شده به کار برده شده است. نتایج نشان می دهد که شکل، اندازه ذرات و ساختار شیمیایی به نوع کامپوزیت و شدت پیک ها به نوع پایدارکننده بستگی دارد. ماهیت کریستالی نانو کامپوزیت ها از روی آنالیز xrd تایید شده است. نقاط سفید در تصویر میکروسکوپ الکترونی وجود نانوذرات sio2 در ماتریس پلیمری را اذعان می دارد و این نانوذرات به پلی تیوفن خاصیت کریستالی می دهد. آزمایشات جداسازی در یک راکتور ناپیوسته انجام گردیده است تا اثر پارامترهایی همچون مقدار جاذب، غلظت اولیه،phو زمان تماس روی کارایی حذف نیکل یررسی شود. نتایج نشان می دهد که با افزایش غلظت نیکل و ph محلول(ph?4) ، کارایی جذب کاهش و با افزایش مقدار جاذب و زمان تماس افزایش می یابد تا به مقدار ثابت برسد. طبق مطالعات انجام گرفته نانو ذرات پلی تیوفن به دلیل داشتن سطح تماس بالا، اندازه ذره پایین و فعالیت شدید، یک جاذب کارا و مفید برای حذف یون های فلزی نیکل از محلول های آبی است .