پایداری بوم شناختی در منظر شهری تهران حد فاصل خیابان قزوین تا پل راه آهن(قدیم) در محله امامزاده حسن(خیابان امین الملک) - منطقه 17 شهرداری تهران

منظر شهرهای امروزی، بدون توجه به ابتدایی ترین ملاحظات آسایشی و فرهنگی، یعنی اقلیم و جغرافیای محل و اعتقاد و سنن مردم، در اثر دگرگونی هایی چون ورود خودرو ، پیشرفت تکنولوژی و تقلید کورکورانه از الگوهای وارداتی ساخت و ساز متحول گشته است .این تغییرات منجر به جدایی بین موجودیت شهر و بستر طبیعی آن شده است که به تبع آن، جدایی انسان شهرنشین را از طبیعت رقم زده است. در واقع مظاهر بیرونی مناظر شهری امروز، تعارضی بین ویژگی های عینی و کالبدی فضای شهر و ذهنیت مردم از این فضاها را ایجاد نموده است که دیر یا زود به محو احساس تعلق شهروندان به محل زندگی نیز منجر خواهد شد. در این راستا، بوم شناسی منظر شهری، به عنوان یک راه حل برای دستیابی به شهر پایدار، رابطه ی موجود میان ساکنان شهر و استفاده اجتماعی از فضای زیست را مورد مطالعه قرار می دهد و معتقد است که کل سازمان فضایی، باید بر مبنای تعامل میان اعضای جامعه و محیط طبیعی ایجاد شود؛ بطوریکه، می توان با پیوند دادن اکولوژی طبیعی به لایه های زیرساختاری، فرهنگی و اجتماعی شهر معاصر، زمینه لازم را برای افزایش تجربه های محیطی و ارتباط شهروندان با اکوسیستم های طبیعی فراهم آورد که نتیجه ی این ارتباط، ارتقای سلایق زیبایی شناختی، بالابردن حساسیت محیطی، مراقبت از طبیعت توسط مردم، احساس لذت از سلامت اکولوژیک محیط و در نتیجه افزایش کیفیت زندگی برای شهروندان است. از آنجا که این موضوع معمولاً در مناظرطبیعی مورد بررسی قرار گرفته است ، لذا توجه به این نگرش در حوزه یک خیابان به عنوان مهم ترین عامل سازماندهی شهر در نقشه پردازی ذهنی شهروندان، می تواند تمرین مناسبی برای دستیابی به فضاهای باز شهری سرزنده و سالم باشد. بنابراین خیابان امین الملک در منطقه 17 شهرداری تهران، با هویتی تجاری- مذهبی و با مشکلات محیط زیستی فراوان، به عنوان یک تمرین عملی مناسب برای این پایان نامه انتخاب گردید . در پایان با دستیابی به اصولی برای طراحی منظرشهری خیابان و استفاده از پتانسیل های سایت، راه حل ها بصورت طراحانه در قالب ساماندهی خیابان مذبور ارائه شد.