اندازه گیری جمع شدگی خودزا در بتن خودمتراکم و روش های کاهش آن

با توجه به مزایای بتن خودمتراکم، این نوع بتن امروزه در صنعت ساخت¬وساز اهمیت زیادی پیدا کرده است. جمع شدگی خودزا در نسبت آب به سیمان پایین(زیر42/.) قابل ملاحظه است. برای اندازه¬گیری جمع شدگی خودزا در بتن خودمتراکم در ایران استانداردی در نظر گرفته نشده است. در این تحقیق از یک سیستم ساده و دو نوع قالب به شکل مخروط ناقص برای اندازه¬گیری جمع شدگی خودزا و مخروط وارونه برای اندازه گیری جمع شدگی خشک شدن استفاده شد. کرنش سنج در مخروط ناقص بر روی قاعده کوچک و در مخروط وارونه بر روی قاعده بزرگ قرار داده شد. آزمایش¬ها در دو نسبت آب به سیمان 28/.و 35/. انجام گرفت. چند مخلوط برای اندازه¬گیری جمع شدگی خمیر ساخته شد تا نتایج آن با آزمایش¬های انجام شده توسط پنگ گو و همکاران که طبق استاندارد ای اس تی ام برای خمیر و ملات صورت گرفته است، مقایسه شود. در قالب های مخروط وارونه چون امکان انتقال رطوبت به محیط امکان¬پذیر است میزان جمع شدگی بیش¬تری را نسبت به قالب¬های مخروطی ناقص نشان می-دهد و جمع شدگی حاصل مجموع جمع شدگی خودزا و خشک شدن می¬باشد. تأثیر میکروسیلیس، الیاف، افزودنی منبسط شونده و لیکای ریز اشباع بر جمع شدگی خودزا بررسی گردید. الیاف و لیکا در کاهش جمع شدگی خودزا نسبت به نمونه شاهد موثر هستند. اما دوده سیلیس جمع شدگی را افزایش داد. در مخلوط¬های حاوی افزودنی منبسط شونده تورم نیز مشاهده گردید. هرچه نسبت آب به سیمان پایین¬تر باشد، جمع شدگی خودزا و مقدار مقاومت فشاری نیز بیش¬تر است. الیاف و لیکای اشباع با سطح خشک مقاومت فشاری را نسبت به نمونه شاهدکاهش داد.