موانع وراهکارهای توسعه کار آفرینی در سازمان فنی وحرفه ای (مطالعه موردی سازمان فنی حرفه ای تهران)

کارآفرینی، مفهومی چندبعدی و پیچیده است که امروزه از سوی بسیاری از کشورها و ممالک جهان به عنوان یکی از مقولات مهم و تحول آفرین آغاز هزاره سوم، مورد توجه خاصی قرار گرفته است و از آن به عنوان مزیت و شایستگی رقابتی بنگاه ها، ملت ها، کشورها و نیز استراتژی مهم توسعه از سوی اقتصاددانان و صاحبنظران نام برده می شود. ما همه روزه شاهد پیشرفت های مهم و حیاتی در عرصه های مختلف حیات ملی کشورها هستیم که همه، ریشه در فعالیت های اصیل کارآفرینانه دارند، به گونه ای که اثرات، تبعات و نتایج بی بدیل و ارزشمند آن به عنوان عامل اصلی شکوفایی و توسعه به ویژه در ابعاد اقتصادی و اجتماعی در اذهان و باورها مطرح شده است. شواهد حاکی از آن است در جاهایی که الگوها و استراتژی های کارآفرینی مطرح شده اند، راه برون رفت از مشکلات و معضلات و پاسخ به ضروریات و الزامات از دل امواج خروشان تحولات شتابناک جامعه تحصیل شده است که گاه به نتایجی منجر می شود. از جمله می توان از تغییر قطب بندی های اقتصادی، بوجود آمدن بلوک های جدید اقتصادی و بازتعریف بسیاری از مفاهیم مهم دیگر نام برد. کارآفرینی به صورت یک رویکرد نوین اقتصادی در ارتقای بهره وری، استفاده از فرصت ها و ظرفیت های بلااستفاده، بکارگیری منابع و سرمایه های معطل و سرگردان و رفتن به سمت راهکارهای جدید و نوآورانه، در پشت سر نهادن موانع و عبور از آنها است که باعث ایجاد تحول گسترده و بنیادین در بسیاری از عرصه های مورد نظر می شود. با توجه به مختصات و ویژگی های منحصر به فردی که اقتصاد کارآفرینی در مقایسه با سایر اقتصادها حائز آن است؛ از جمله ایجاد اشتغال مولد و کارآمد، تحرک عوامل اقتصادی، انتقال و بکارگیری تکنولوژی های نوظهور، بهبود بسیاری از شاخص های اقتصادی و جایگزینی الگوهای نوین، می توان از آن به عنوان مدلی کارآمد و متناسب با الزامات، شرایط و چالش های فراروی کشورها و اقتصادهای در حال توسعه نام برد. البته در کشورهای مختلف از راهکارها و شیوه های یکسانی تبعیت نمی شود، بلکه با توجه به شرایطی که در هر کشور وجود دارد و حاکم است، مدل کارآفرینی طراحی و اجرا می شود. کاستی ها، مشکلات و تنگناهای اقتصادی که در کشورها دیده می شود، ناشی از به کار نگرفتن همه عوامل اقتصادی، پائین بودن سطح بهره وری، بی توجهی به فرصت های جدید، نبود اقبال به معجزات تکنولوژی های نوظهور، فقدان اشتغال همه نیروها و سرمایه های انسانی و پاره ای دیگر از مشکلات از این دست است که همه و همه با القای روح کارآفرینی و حاکمیت فرهنگ اقتصاد کارآفرینی قابل حل است. به گونه ای که کارآفرینانی تربیت شوند که بتوانند از طریق خلاقیت، نوآوری، پشتکار و اعتماد به نفس، خون تازه در کالبد اقتصاد وارد کنند و گامی موثر در جهت توسعه بردارند. کارآفرینی همچنین به بسیاری از پدیده های مذموم و زشت نظیر قاچاق، اقتصاد سایه، ناامنی های اجتماعی، رشوه و ارتشاء و دیگر مصادیق فساد که جامعه را از هستی ساقط می کند پایان می دهد. نمونه های زیادی از کشورهای در حال توسعه که از نظر اقتصادی مشابهت های فراوانی با اقتصاد ملی ایران داشته اند، به واسطه اعجاز کارآفرینی به جایگاه بسیار رفیعی نایل شده اند. کشورهایی نظیر ممالک جنوب شرقی آسیا و حتی کشورهای بسیار کوچکی چون: سنگاپور، تایوان، مالزی و هنگ کنگ که به واسطه کارآفرینی پا جای پای غول های بزرگ اقتصادی جهان نهاده اند. با استفاده از یک مطالعه تطبیقی درخصوص راهکارهای موفق توسعه کارآفرینی در کشورها، مبانی نظری و مدل های توسعه کارآفرینی و همچنین با در نظر گرفتن شرایط بومی کشور، راه های توسعه کارآفرینی در کشور را می توان شناسایی کرد دستیابی به رشد و توسعه اقتصادی که مهمترین چشم انداز و آرزوی هر ملتی است، نیازمند کارآفرینانی خلاق و نوآور است که با ایجاد کسب و کارهای جدید و انجام فعالیت های کارآفرینانه، ارزش آفرینی کرده و افزایش درآمد عمومی و رفاه و آسایش را برای عموم جامعه به ارمغان می آورند. تشویق کارآفرینان بالفعل و شناسایی و پرورش کارآفرینان بالقوه، مهمترین اقدام استراتژیک برای ارتقای فعالیت های کارآفرینانه و توسعه فرهنگ کارآفرینی در کشور می باشد از این رو در ارایه این تحقیق در زمینه بهبود وضعیت آموزش های فنی و حرفه ای به گونه ای که به سمت کارآفرینی ودر نتیجه اشتغالزایی جوانان هدایت گردد، سعی شده است تا با تعریف دقیق مساله و ریشه یابی علل آن، راهکارهای مناسب و علمی برای بهبود این وضعیت ارایه گردد.صورت مسئله در این رابطه می تواند به شرح زیر تعریف شود. علل غیرموثر بودن آموزش های ارایه شده توسط سازمان آموزش فنی و حرفه ای در ایجاد کارآفرینی واشتغال برای آموزش دیدگان چه میتواند باشد؟، موانع وراهکارهای توسعه کارآفرینی در این سازمان چیست ؟،به گونه ای که این آموزش ها علاوه بر اشتغال افراد آموزش دیده قادر باشند نیازهای بازار کار و کارفرمایان بخش دولتی و خصوصی را مرتفع نماید.