تأثیر تیمارهای آماده سازی بذر بر جوانه زنی و شاخص های رشد دانهال برخی ژنوتیپ های گردوی ایرانی در شهرستان تویسرکان

به منظور بررسی تأثیر روش های متفاوت سرمادهی و غلظت های مختلف اسید جیبرلیک بر خصوصیات سبزشدن بذر و رشد اولیه دانهال، این تحقیق به صورت آزمایش فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی در دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان اجرا گردید. تیمارها شامل فاکتور اول (a) تعداد سه ژنوتیپ از گردوهای بومی شهرستان تویسرکان و فاکتور دوم (b) شامل: سطح اول سرمادهی به مدت 60 روز در لایه های شن مرطوب + غوطه وری در آب، سطح دوم سرمادهی به مدت 60 روز در لایه های شن مرطوب + اسید جیبرلیکppm 300 ، سطح سوم سرمادهی به مدت 60 روز در لایه های شن مرطوب + اسید جیبرلیکppm 600 ، سطح چهارم سرمادهی به مدت 60 روز در یخچال + غوطه وری در آب، سطح پنجم سرمادهی به مدت 60 روز در یخچال + اسید جیبرلیکppm 300 و سطح ششم سرمادهی به مدت 60 روز در یخچال + اسید جیبرلیک ppm 600 بود. نتایج نشان داد که بین ژنوتیپ های مختلف گردو از نظر صفات بررسی شده، تفاوت معنی داری وجود ندارد. در بین تیمارهای مختلف سرمادهی در ماسه مرطوب و سرمادهی در یخچال، کاربرد غلظت های 300 و ppm600 اسید جیبرلیک بهمراه سرمادهی در ماسه مرطوب، بیشترین تاثیر را بر روی پارامترهای اندازه گیری شده داشتند. همچنین، این دو تیمار بیشترین اثر را روی سرعت سبزشدن و سپس رشد دانهال های گردو داشتند. کاربرد غلظت های 300 و ppm600 اسیدجیبرلیک در بذرهای سرمادیده در یخچال عمدتا تاثیر معنی داری در سبزشدن و پارامترهای رویشی نداشت. دو صفت درصد سبزشدن و طول ریشه کمترین همبستگی را با سایر صفات دارند. در طرف دیگر، قدرت سبزشدن بیشترین همبستگی مثبت و منفی با سایر صفات داشت. نتایج این پژوهش نشان داد که جهت تاثیرگذاری اسید جیبرلیک بر سبزشدن، وجود رطوبت الزامی است و سرمادهی در ماسه مرطوب و بکارگیری غلظت مناسب اسید جیبرلیک سبب افزایش پارامترهای سبزشدن بذر و رشد اولیه دانهال می شود.