کاربرد ارزش های تصویری دستبافته های گلیمی سیرجان در موشن گرافیک

بیان تصویری جهان شمول ترین زبان ارتباطی است که به صورت های نمادین، انتزاعی،تزیینی و بازنمایی نمایان می شوند. گلیم و سایر دستبافته های عشایری و روستایی از بیان تصویری گاه جهت ارائه پیام و گاه جهت تزیین بهره می جویند. گرچه تاریخ بسیاری از نقش مایه ها به دوران قبل از تاریخ و قبل از اسلام می رسد اما به هرحال روند تولید، خلق و یا حتی تغییر نقش در طول تاریخ تابع عوامل اجتماعی،بستر تولید، فرهنگ و تأثیرات فرهنگی وام گرفته شده از دیگر اقوام و مناطق سبک زیبایی شناسی قومی و حتی هماهنگی طرح و تکنیک های بافت(به عنوان عوامل تأثیرگذار بیرونی)و هویت و جنسیت. فردیت و خلاقیت طراح (به عنوان عوامل تأثیرگذار درونی) قرار دارد. نقش مایه ها تا چندی پیش یا نمایانگر قداست بوده اند یا نمایانگر طبیعت و نحوه ارائه پیام طراح تابع نوعی نگاه کودکانه و درعین حال عالمانه بود اما امروزه نقوش مورداستفاده او بیشتر جنبه تزیینی یافته و طراح معانی و مقاصد آن ها را از یاد برده است. در عصر حاضر تمدن و فرهنگ هایی را می شناسیم و مطالعه می کنیم و پیشینه آن ها را موردتحقیق و پژوهش قرار می دهیم و تمامی این مطالعه بر اساس داشته های ما از این تمدن و فرهنگ ها است، این داشته ها گواه این مدعا است که این فرهنگ کمابیش با همان شکوهی که بیان شده است وجود داشته اند یا به بیان بهتر وجود خارجی داشته اند. در کنار این تمدن های اصیل خرده فرهنگ هایی نه چندان کهن و در مواردی تازه شکل یافته جایگاهی فراتر از میزان شایستگی شان جهانی شده اند. افشارها ازجمله گروه های عشایر ایران هستند که به واسطه ی برجسته ترین دستبافته های خود در سیرجان در کل ایران و خارج از ایران شناخته شده اند. استفاده از ویژگی های ارزش های تصویری در ساخت موشن گرافیک نیاز به شناسایی اصول مشترک هست این فضا می تواند به صورت بنیادین فضای بومی و ملی برای ساخت موشن تعریف کند.