مقایسه تاب آوری ، حمایت اجتماعی ادراک شده و بهزیستی روانی در میان افراد قطع نخاع و افراد عادی

هدف پژوهش حاضر، مقایسه تاب آوری ، حمایت اجتماعی ادراک شده و بهزیستی روانی در میان افراد قطع نخاع و افرادی عادی می باشد. مطالعه حاضر از نوع علی – مقایسه ای بود،آزمودنیهای پژوهش حاضر را 30 نفر از افراد قطع نخاع و 30 نفر از افراد عادی شهر تهران تشکیل داده اند که به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شده و به کمک پرسشنامه تاب آوری، پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده و پرسشنامه بهزیستی روانی ارزیابی شدند. داده های پژوهش حاضر را به کمک آزمون های آماری میانگین و تحلیل تشخیص (آنالیز تشخیصی) تحلیل گردیدند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که افراد قطع نخاع در مولفه های تاب آوری و حمایت اجتماعی ادراک شده با هم تفاوت دارند، یعنی اینکه میزان تاب آوری و حمایت اجتماعی ادراک شده افراد قطع نخاع بالاتر از افراد عادی بود. و در مولفه بهزیستی روانی افراد قطع نخاع بالاتر از افراد عادی بودند ولی تفاوت از لحاظ آماری معنادار نبود. این بررسی نشان دهنده نقش موثر آرمان ها ، اهداف و انگیزه بالای افراد قطع نخاعی ناشی از جنگ، در ارتقای وضعیت روانشناختی آنها می باشد، این افراد به صورت داوطلبانه در جنگ حضور پیدا کرده و مشکلات و تبعات ناشی از جنگ را پذیرفته اند و به همین جهت می توان پیش بینی کرد که این افراد از تاب آوری و بهزیستی روانی بالاتری نسبت به افراد عادی برخوردار باشند. و همچنین در این بررسی نقش موثر حمایت اجتماعی در ارتقای وضعیت روانشناختی افراد قطع نخاعی نشان داده شد.