فرآیندهای فضایی پیش روی در گذار از مدیریت شهری سنتی به مدیریت مجازی

این رساله با استناد روش تحقیق توصیفی – تحلیلی و پیمایشی ، طیف متفاوت و متنوعی از روابط بین سازمان فضایی مکان های شهری و توسعه فضاهای الکترونیک را در قالب فرآیندهای فضایی بررسی کرده است. با تبیین یک پایگاه نظری مستند و مستدل ، چارچوب نظری در ارتباط با یک نمونه موردی ( منطقه شش کلان شهر تهران که بخاطر ظرفیت های موجود مجازی انتخاب شده ) با طی مراحل و روش های علمی به آزمون گزارده شده است. در بسط دیدگاه های متفاوت (رویکردهای نظری چهارگانه) رساله حاضر مبانی نظری خود را بیشتر با دیدگاه چهارم یعنی ساخت اجتماعی و سیاسی تکنولوژی به دلیل برخورد منطقی تر درمواجهه با مناسبات و روابط فرآیندهای شهری وتوسعه تکنولوژی های ارتباطی و الکترونیک محور، انطباق داده است. بر پایه این فضای مفهومی، پذیرفته شده که رشد فضاهای الکترونیک به خودی خود منجر به فروپاشی و انحلال شهرها نمی شود.ازدیاد فضاهای الکترونیک به شدت در پیوند با گذار از دنیای استاندارد شده، سفت و سخت، سلسله مراتبی و موزون عصر صنعتی به فرآیندهای بسیار انعطاف پذیر اجتماعی قرار دارد. اهداف محوری رساله نیز بر مدار بررسی تمامی مولفه های مربوط به فرآیندهای فضایی موثر و متاثر از نیروهای مجازی در گذار به شهر مجازی است. بنابراین می توان چنین بیان کرد که فرآیندهای فضایی پیشروی منطقه درون یک شبکه ای از جریان ها در حال شکل گیری است و موید این مطلب نیز پیشگامی شهروندان و مدیران در استفاده از خدمات مجازی است که همسو ودر جهت قواعد فرآیند مجازی شدن شهرها می باشد. پذیرش آگاهانه آحاد جامعه و تاثیر پذیری و استفاده فزاینده آنها از یک سو و بازساخت زیرساخت های فنی و فیزیکی در سطح منطقه موید شروع اولیه و ابتدایی گذار به شهر مجازی است . موانع بر سر راه تحقق و به ثمر نشستن کامل فضاهای مجازی بویژه در حوزه زیرساخت های فنی و عدم شکل گیری جامع شبکه های تعاملی و با سرعت بالا جدی است که فرض اول تحقیق را تایید می کند . از سوی دیگر نتایج حاصل از یافته های بدست آمده نشان می دهند که فضاهای شهری در سطح منطقه مورد مطالعه تحت تاثیر مکانیزم ها و فرآیندهای هم افزایی ، جانشینی ، تولیدی و ارتقایی قرار گرفته اند .در نتیجه این تعاملات و ارتباطات فرآیندهای فنی ، محیطی ، حمل و نقل و ترافیک ، اقتصادی ، اجتماعی و کالبدی در حال بازساخت می باشند. اما ناکارآمدی مکانیزم های مدیریت شهری موجب شده تا روند این تغییرات و جایگزینی ها به کندی صورت گرفته و در برخی موارد و مصادیق شاهد شکل گیری برساخت ها و شبه فضاها به جای بازساخت کامل فرآیندها هستیم . بدین ترتیب ، فرضیه دوم تحقیق نیز مورد تایید قرار می گیرد . کلید واژه ها : فرآیندهای فضایی ، شهر مجازی و الکترونیک ، بازساخت فضایی و مدیریت شهری.