برسی جامع تفسیر بسمله

بسم الله الرحمن الرحیم از اسماء مرکبه و از اجزاء بنیادی قرآن است. تمام سور قرآن با آن شروع می¬شود و اگر در سوره-ای به دلیل موجهی آغازگر نیست، در سوره¬¬ی دیگر دو بار آمده است. مفهوم لا اله الّا الله پیام مشترک بین ادیان توحیدی الهی است و پیام منحصر به فرد و اختصاصی اسلام ، بسم الله الرحمن الرحیم است و با این پیام می¬خواهد به بشریت اعلام کند که اسلام دین رحمت و محبت است. شاهد بر این ادعا سوره¬ی توبه است که چون با اعلام جنگ و برائت آمده است ، آغازگرش بسم الله الرحمن الرحیم نیست. بسم الله الرحمن الرحیم فضائل و خواصی دارد که اگر انسان واقف به آن شود و ایمان بیاورد ، در هر نفسی خود را ملزم به این ذکر شریفه می¬کند ، در نتیجه از غافلین شمرده نخواهد شد. بسم الله دور کننده¬ی شیطان است و در تمام آنات زندگی و در هر حالی مثل خوردن و سخن گفتن و ...... ذکرش با خلوص قلب لازم است تا بتواند مؤثر در وجود بوده و شیاطین و اجنه را دور نماید، و الّا در تمام اعمال و گفتار مشارکت داشته و نتیجه¬ی مشارکتش بسی واضح است و نیازی به بیان ندارد. بسم الله الرحمن الرحیم جزء قرآن و جزء سوره¬ی حمد شمرده می¬شود و جزئیت آن در هر سوره مورد اختلاف است ، لذا در اغلب قرآن¬ها در شمارش آیات محاسبه نشده است. بسم الله الرحمن الرحیم دارای اسراری است که با تعداد حروف نوزده¬گانه¬ی آن مطابقت دارد.