تثبیت خاکهای ریز دانه با استفاده از مواد پلیمری

امروزه تثبیت خاک یکی از راه کار هایی است که کارشناسان مربوطه با اصول علمی و استفاده از تکنولوژی، مواد و مصالح مناسب را در تقویت خاک به کار گرفته و ویژگی های مهندسی، مکانیکی از جمله مقاومت، سختی، شکل پذیری و ظرفیت باربری آن را بهبود می بخشند. تثبیت خاک برای اهداف مختلفی نظیر کاهش تورم و انقباض خاک، کاهش رطوبت خاک، کاهش دامنه خمیری، کاهش ضخامت لایه های رو سازی، افزایش ظرفیت بار بری خاک، اصلاح خاک های نرم و کم مقاومت و غیره به کار می رود. خاک های رسی با توجه به اینکه قسمت اعظم از خاک های موجود در طبیعت را تشکیل می دهند و با عنایت به ویژگی های خاص مهندسی دارای اهمیت ویژه ای می باشند و عموماً در مسائل مهندسی جهت کاهش مشکلات ناشی از خاک های رس دار و تثبیت آنها از مواد افزودنی استفاده می شود. در تحقیق حاضر سعی شده است که پارامتر های فیزیکی و مقاومتی خاک رسی با افزودن 2، 3، 4 و 5 درصد وزنی از چسب (seko bond) بر پایه وینیل استات بعد از طی زمان عمل آوری (7 روز) مورد ارزیابی قرار گیرد. بر این اساس آزمایش های تراکم، حدود اتربرگ، تک-محوری، برش مستقیم و آزمایش cbr انجام گردید. پارامتر های شاخص خمیری، حد روانی و رطوبت بهینه روند کاهشی را در پی داشتند به طوری که با افزودن 3 درصد وزنی از چسب (seko bond) به کمترین مقدار خود رسیدند و مقاومت فشاری، وزن واحد حجم خشک و حد خمیری روند افزایشی را در پی داشتند به طوری که با افزودن 3 درصد وزنی از پلیمر مورد نظر به بیشترین مقدار خود رسیدند. پلیمر مورد نظر به دلیل اینکه مقاومت خودش را با از دست دادن آب به دست می آورد در شرایط اشباع روی خاک مورد مطالعه تأثیر کمتری داشته است.