دراسه السریالیه فی شعر أدونیس

سوررئالیسم یکی از مهم ترین جریان های معاصر به شمار می رود که در سال 1924 به وجود آمد، زمانی که آندره برتون بیانیه مشهور سوررئالیسم را منتشر کرد ومفاهیم و چارچوب کلی این مکتب ادبی را تبیین ساخت که شامل به تصویر کشیدن دنیای ناخودآگاه، خواب، دیوانگی و... می باشد. سوررئالیسم به عنوان شیوه ای برای بیان، بانادیده گرفتن واقعیت و تکیه بر تصادف و ایجاد شگفتی و حیرت باهدف آزاد ساختن تفکر بشر پا به عرصه هنر گذاشت. بسیاری از ویژگیهای شعر معاصر، به آنچه که سوررئالیسم پایه گذاری کردبرمیگردد. این مکتب در قالب تکنیک ها و فنونی که آثار سوررئالیستی اروپایی را پوشش داده بود، در ادبیات عربی نیز تجسم یافت، به طوری که تاثیر آن غیر قابل انکار است. پژوهش حاضر بر آن است که تکنیک های سوررئالیستی را در شعر علی احمد سعید - معروف به ادونیس- بررسی و جستجو نماید. چارچوب پژوهش بر پایه ی بررسی هشت دیوان شعری اواست که به ترتیب عبارتند از: نخستین شعر ها، برگ هایی در باد، سرود های مهیار دمشقی، تحولات وهجرت در اقلیم های شب و روز، صحنه و آینه ها، مفرد به صیغه ی جمع، نام من این است وکتاب حصار. شیوه پژوهش نیز توصیفی - تحلیلی بر اساس مکتب سوررئالیسم می باشد و در پایان می توان گفت که فنون سوررئالیستی در بسیاری از قصیده های ادونیس به کار رفته است. بنظر میرسد که اوشاعری سوررئالیست است. به عقیده او تکنیک های سوررئالیستی یکی از راه هایی است که می تواند بشر را به رازهای هستی نزدیک تر سازد.