بررسی رابطه بین چرخه عمر شرکت و ساختار سرمایه در بورس اوراق بهادار تهران

با توجه به رقابتی بودن امروزه ی بازارها، چیدمان بهینه منابع جهت حفظ موقعیت و پیشرفت شرکت ها یک امرحیاتی و غیر قابل اجتناب می باشد. شرکت ها به منظور حداکثر کردن مطلوبیت در چرخه عمر خود سیاست های متفاوتی را اتخاذ می نمایند. در این پژوهش رابطه بین چرخه عمر و ساختار سرمایه و دیگر عوامل مرتبط با ساختار سرمایه (سودآوری، نقدینگی، دارایی-های مشهود، اندازه شرکت، عمر، سپرمالیاتی غیر بدهی و فرصت رشد) مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. به منظور دستیابی این هدف که در قالب 8 فرضیه مطرح شده است، 114 شرکت و به عبارتی 570 سال _شرکت در بازه زمانی 1388 تا 1392 به عنوان نمونه مورد بررسی قرار گرفته است. به دلیل نوع داده ها ی پژوهش از روش داده های ترکیبی و جهت بررسی رابطه متغیرهای پژوهش با ساختار سرمایه از دو مدل رگرسیونی استفاده شده است. که در مدل اول رابطه رتبه مراحل چرخه عمر(lcsr) با ساختار سرمایه و در مدل دوم رابطه نسبت سود انباشته به دارایی کل (re/ta) (به عنوان نماینده مراحل چرخه عمر) با ساختار سرمایه سنجیده شده است. برای رتبه بندی شرکت ها از روش شناسی پارک و چن استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها حاکی از آن است که بر اساس دو مدل، بین رتبه مراحل چرخه عمر، نسبت سود انباشته به دارایی کل، دارایی مشهود ، سودآوری با ساختار سرمایه رابطه معناداری وجود دارد. متغیر عمر رابطه معناداری با ساختار سرمایه ندارد. و بین متغیرهای اندازه،فرصت رشد، نقدینگی، سپر مالیاتی غیر بدهی با ساختار سرمایه رابطه مبهمی وجود دارد. به این معنا که این متغیر ها در یک مدل معنادار و در مدل دیگر معنادار نشده اند. بنابراین نمی توان به-طور قطع راجع به معناداری یا عدم معناداری این متغیرها صحبت کرد.