بررسی تاثیر هوشمندسازی در میزان یادگیری کودکان کم توان ذهنی مقطع ابتدایی شهر تهران

دراین پزوهش مساله اصلی محقق آن است که کاربرد هوشمندسازی تا چه حد در میزان یادگیری کودکان استثنایی کم توان ذهنی موثر است؟ برای پاسخ به این پرسش، با بررسی ادبیات موجود در حوزه هوشمندسازی، چهار فرضیه یا متغیرهای پیش بین(میزان اطلاعات آموزگاران، نرم افزار آموزشی ریاضی، نرم افزار آموزشی علوم و نرم افزار آموزشی فارسی )در یادگیری دانش آموزان تدوین گردید. روش تحقیق از لحاظ هدف، کاربردی، از نظر میزان نظارت و درجه کنترل میدانی و از نظر گردآوری داده ها توصیفی- پیمایشی می باشد. جامعه آماری این پژوهشی کلیه آموزگاران مدارس هوشمند کم توان ذهنی شهر تهران به تعداد 304 نفر (298 زن و 6 مرد) بوده حجم نمونه 98 نفر و شیوه نمونه گیری تصادفی می باشد. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه محقق ساخته ای با 38 سوال بسته پاسخ بر اساس مقیاس لیکرت ، در چهار بعد میزان اطلاعات آموزگاران، استفاده از نرم افزار آموزشی درس ریاضی، علوم و فارسی با پایایی آلفای کرونباخ 0/81 بود. به منظور تجزیه و تحلیل آماری، معیارهایی همچون فراوانی بر حسب تعداد، درصد، نمودار، میانگین و آزمون t تک نمونه ای استفاده گردید. نتایج حاصل از آزمون t تک نمونه ای رابطه ی مثبت و معنی داری را بین متغیرهای پیش بین میزان اطلاعات آموزگاران، استفاده از نرم افزار آموزشی، ریاضی، علوم، فارسی و متغیر وابسته یادگیری دانش آموزان استثنایی کم توان ذهنی نشان داد.