ارزیابی تغییرات فضایی شاخص های کالبدی، اجتماعی و اقتصادی در مناطق اسکان غیررسمی از سال 1390 - 1375 ( مطالعه موردی: اسلام آباد زنجان)

سکونتگاههای غیررسمی، سکونتگاههای خودرو و خودانگیخته با حدّاقل و ناچیزتریی امکانات هستند که با وضعیّتی اس بار در گوشه وکنار شهرها شکل گرفتهاند و به روند گسترش روزافزون خود ادامه میدهند. قطعاً یکی از وجوش بارز ایی وضعیّت اس بار، کالبد نامناسب و فقر اجتماعی و اقتصادی ساکنان ایی سکونتگاهها است. لذا جهت تعدیل وضعیّت نامناسب و توانمندسازی ایی مناطق، آگاهی از وضعیّت گذشته و حال ایی سکونتگاشها یکی از واجبات اساسی است. ایی تحقیق با ایی هدف به بررسی تغییرات شاخصهای کالبدی، اجتماعی و اقتصادی سکونتگاههای غیررسمی میپردازد. قطعاً ایی ارزیابی در منطقۀ اسکان غیررسمی اسلامآباد)صدرآباد(، یکی از بزرگتریی مناطق اسکان غیررسمی شهر زنجان میتواند نتایج ارزندشای را ارائه نماید. این پژوهش ها، کاربردی و روش اجرایی آن از نوع توصیفی، تحلیلی و تطبیقی است. 1390 و ، شاخصهای موردنظر در ایی تحقیق با استدادش از بلوکهای آماری سالهای 1390 1390 تهیّه شدشاند که با توجّه به دادشهای موجود در مرکز آمار ایران، جمعاً 73 شاخص لحاظ گردیدش شد. همچنیی جهت تحلیل شاخصها، از نزمافزارهای gis و idrisi و جهت تطبیق و ارزیابی تغییرات از تکنیک crosstab بهرش گرفته شدش است. نتایج حاصل از ایی پژوها، نشان میدهد که شاخصهای کالبدی و اقتصادی در منطقۀ اسلامآباد تغییرات مطلوب و شاخصهای اجتماعی تغییرات نامطلوبی را تجربه کردشاند و از آنجا که پایییتریی سطح توسعه و ارتقاء مناطق اسکان غیررسمی، در گروی توسعۀ اجتماعی است، بنابرایی نمیتوان به توانمندسازی ایی مناطق، امیدوار بود. لذا باید همۀ جوانب توسعه در مورد ایی مناطق لحاظ گردد که در ایی خصوص نیاز است برنامهریزیهای منسجم و همه جانبهای با در نظر گرفتی نیازهای اساسی و مشترک جوامع شهری صورت بگیرد.