بررسی بقاء یک رده سلولی سرطانی لوسمی میلوئیدی حاد پس از برهم کنش لیگاند و رسپتور

لوسمی میلوئید حاد (aml) شایع ترین لوسمی حاد در بالغین و لوسمی لنفوئید حاد (all ) شایعترین لوسمی حاد درکودکان است. استراتژی اصلی برای درمان آن ها شیمی درمانی می باشد که بخصوص درموردaml اغلب موفق نیست و بیماری با مقاومت دارویی و عود همراه است. به علاوه شیمی درمانی معمولا با اثرات جانبی همراه بوده و سلول های سالم تخریب می شوند، بنابراین تکوین روش های درمانی جدید ضروری است. آنتی بادی های مونوکلونال که مارکرهای سطحی بلاستهای لوکمیک راهدف گیری می کنند ممکن است نتایج امید بخشی را ارائه دهند. با این روش سلول های اختصاصی را می توان هدف گیری کرد و با تأثیر حداقل بر سلول های نرمال نابود نمود . درطرح حاضر مارکر سطحی بلاست های لوکمیک cd45ra و cd123 به ترتیب در لوسمی میلوئیدی حاد و لوسمی لنفوئیدی حاد با استفاده ازآنتی بادی های مونوکلونال ضد cd45raو ضد cd123مورد هدف قرارگرفتند. سمیت سلولی ومرگ سلولی با روشmtt و فلوسایتومتری، سنجیده شد و تغییر بیان ژن های mcl1- pim- id1-survivin- cmyc با روش real time pcr بررسی شد. تجزیه و تحلیل آماری نتایج سمیت سلولی معنادار و موثر را در رده سلولیkg1α و nalm6 و تغییر بیان معنادار برخی از ژن های نامبرده را در این دو رده ی سلولی نشان داد. براساس یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت که آنتی بادی ضد cd45ra و ضد cd123 ممکن است انتخاب مناسبی برای هدف گیری سلول های سرطانیaml و all درشرایط in vivo وin vitro باشد.این فرضیه با بررسی های بیشتر بر روی سلول های جدا شده از بیماران سرطانی قابل ارزیابی می باشد.