بررسی رابطه بین معنویت با شادکامی دانش آموزان دوره اول متوسطه منطقه 14شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین معنویت با شادکامی دانش آموزان دوره اول متوسطه منطقه 14 شهر تهران با استفاده از روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی انجام شده است. جامعه آماری مورد نظر در این تحقیق را کلیه دانش آموزان دوره اول متوسطه در منطقه 14 شهر تهران تشکیل می دهد که بر اساس آخرین آمار و اطلاعات تعداد این اعضاء 11352 نفر می باشد که بر اساس روش نمونه گیری طبقه ای، 372 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور سنجش متغیرهای مورد استفاده در پژوهش از دو پرسش نامه معنویت هال ادواردز (1996) و پرسشنامه شادکامی اکسفورد استفاده گردید. روایی محتوایی پرسش نامه ها مورد تأیید متخصصان و استاد راهنما قرار گرفته است. پایایی پرسش نامه ها بر اساس ضریب آلفای کرونباخ، برای سنجش معنویت ،0/90 و برای شادکامی،0/92 برآورد گردید. برای تجزیه و تحلیل از روش های آماری توصیفی و آمار استنباطی(همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام و t مستقل) استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین معنویت و تمامی ابعاد آن (آگاهی، بزرگنمایی، عدم ناامیدی، پذیرش واقعی، بی ثباتی، مدیریت برداشت) با شادکامی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که از بین مولفه های معنویت، چهار بعد آن (مدیریت برداشت، پذیرش واقعی، بزرگنمایی، آگاهی ) به توانایی پیش بینی شادکامی دانش اموزان را دارند. در نهایت نتایج آزمون t مستقل نشان دارد که بین معنویت و شادکامی با جنسیت تفاوت معنی داری وجود ندارد.