بررسی مولفه های زیبایی شناسی استعاره در قرآن (یوسف(ع)،کف،طه)

قرآن کریم محور بسیاری از پژوهش های ادبی، دینی و... به ویژه در زبان عربی است و زبان عربی اصالت و اعتبار خود را وامدار اوست. چنان که بزرگترین انگیزه تألیف علوم بلاغی بوده و خدمت به این علم خدمت به قرآن محسوب می شود. جنبه ادبی و بلاغی قرآن ابزاری است در بیان مقاصد دینی و اصلاحی؛ چرا که تنها با همین ابزار می توان قفل دل ها را گشود و حقایق دینی را به نحو قانع کننده و موثری به مخاطب القا نمود. قرآن کریم در سطح بسیار بالایی از سبک های بیانی گوناگون بهره جسته است ، به طوری که در ادبیات عربی پیش از نزول قرآن ، چنین چیزی وجود نداشته است ؛ همین امر سبب شده است که این کتاب آسمانی از نظر اسلوب و بیان معجزه باشد وکسی نتواند با آن رقابت کند.از جمله سبک های مذکور، می توان از استعاره یاد کرد که قرآن کریم به صورت وافر در راستای تبیین معانی و رسالت خود و نیز به منظور نزدیک ساختن موضوع به ذهن و ادراک مخاطب از آن استفاده کرده است. در این پژوهش به بررسی مولفه های زیبایی شناسی استعاره درسه سوره از سوره های قرآن کریم یعنی یوسف (ع) ،کهف و طه می پردازیم.