پیش بینی ورشکستگی با استفاده از نسبت های نقدی و تعهدی

ورشکستگی های اخیر شرکت های بزرگ در سطح بین الملل و نوسان های بورس اوراق بهادار ایران نیاز به وجود ابزارهایی برای ارزیابی توان مالی شرکت ها را نشان می دهد یکی از این ابزارها، استفاده از الگوهای پیش بینی ورشکستگی می باشد. با توجه به این ضرورت هدف اصلی این پژوهش، استفاده از نسبت های نقدی و تعهدی در پیش بینی ورشکستگی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد، که در راستای تحقق این هدف 6 فرضیه تدوین گردیده است. جامعه آماری و نمونه آماری این پژوهش شامل 16 شرکت ورشکسته و 29 شرکت غیر ورشکسته از شرکت های نساجی و دارویی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار طی سال های 87 تا 91 می باشد که به منظور دسته بندی شرکت ها به دو گروه ورشکسته و غیر ورشکسته از پیش فرض ماده 141 قانون تجارت استفاده شده است. در این پژوهش برای آزمون فرضیه ها از روش آماری رگرسیون لاجیت استفاده شده است. نهایتا پس از آزمون، درصد صحت پیش بینی شرکت های نمونه با مدل لاجیت به 57/88 درصد رسید و نتایج نشان داد که شرکت های که دارای نسبت بدهی بیشتر و نسبت حاشیه سود عملیاتی، نسبت جریان نقد حاصل از عملیات به کل بدهی، نسبت جریان نقد حاصل از عملیات به کل سود خالص، بازده دارایی ها و نسبت جریان نقد حاصل از عملیات به کل استقراض کمتری داشته باشند تمایل بیشتری به ورشکستگی دارند.