عدم قطعیت در بهینه سازی رفتار لرزه ای ساختمان های متکی بر بسترهای لغزشی

استفاده از طراحی قطعی در سازه ها، ممکن است باعث شود که سازه در صورت وجود عدم قطعیت عملکرد مناسبی نداشته باشد. از این رو استفاده از روش های طراحی با در نظر گرفتن عدم قطعیت در طراحی های مهندسی در حال گسترش است. در این تحقیق به بررسی این موضوع در مورد رفتار لرزه ای سازه های متکی بر جداساز لغزشی تحت عدم قطعیت های گوناگون پرداخته می شود. در ابتدا با استفاده از روش نمونه سازی مجانبی تحلیل قابلیت اطمینان بر روی یک قاب دو طبقه برشی دارای جداساز آونگ اصطکاکی انجام می گیرد. به این ترتیب روش نمونه سازی مجانبی صحت سنجی شده و از کاربرد صحیح آن اطمینان حاصل می شود. همچنین با بکار بردن این روش در چند مثال مختلف غیر سازه ای نیز قابلیت بالا و مزایای این روش نشان داده می شود. سپس با استفاده از روش مذکور تحلیل قابلیت اطمینان بر روی یک قاب 5 طبقه برشی با جداساز اصطکاکی خالص انجام می شود. این قاب به دو صورت با و بدون سیستم بازگرداننده مورد تحلیل قرار می گیرد. در این تحلیل دو پارامتر ضریب اصطکاک جداساز و نسبت جرم دال پایه به جرم طبقه اول به عنوان پارامترهای نامطمئن سیستم فرض می شوند. علاوه بر آن زلزله اعمالی نیز به صورت تصادفی درنظر گرفته می شود. ضرایب اطمینان در فضای پارامترهای نامطمئن سیستم برای هر یک از توابع هدف شامل جابه جایی بیشینه جداساز و جابه جایی نسبی بیشینه طبقه بام بدست می آیند. برای بدست آوردن پارامترهای بهینه سیستمی که دارای ضریب اطمینان بالا برای هر دو تابع هدف باشد، از یک روش بهینه-سازی به صورت کمینه کردن ترکیب خطی از توابع هدف با ضرایب وزنی گوناگون استفاده شده است. توابع هدف در این ترکیب خطی احتمال شکست هر کدام از توابع هدف در فضای نامطمئن در نظر گرفته شده است و پارامترهای بهینه به این صورت محاسبه شدند.