الگوی مدیریت توسعه پایدار در محله های غیررسمی (مطالعه موردی ده ونک)

به دنبال تغییر در شرایط و عوامل گسترش و توسعه شهری در دوران اخیر، محله های مسکونی جایگاه ویژه ای در شکل گیری شهرها داشته اند. دیدگاه توسعه محله ای پایدار مبتنی بر این اصل است که محلات شهری دارای درونمایه عظیم اجتماعی و فرهنگی هستند که تنها بازآفرینی فرهنگ شهروندی و توجه به محلات به عنوان بستر زندگی اجتماعی ساکنان، به توسعه پایدار محله ای می انجامد. بنابراین مدیریت محله ای با شناخت صحیح محله و ساکنان آن در راستای به پایداری رساندن محله نقش به سزایی را ایفا کند. سکونت گاه های غیررسمی نیز به عنوان محلات شهری از معضلات بسیاری مانند مشکلات اجتماعی و اقتصادی و زیست محیطی رنج می برند و فاصله زیادی تا رسیدن به پایداری باید طی کنند که مدیریت محله دراین سکونتگاه ها با برنامه ریزی، سازماندهی، هدایت و رهبری، نظارت و کنترل و تامین و تخصیص منابع مناسب این محلات میتواند آنها را برای رسیدن به پایداری هدایت کند. این تحقیق سعی دارد تا با بررسی تاثیر وظایف مدیریت محله ای برابعاد توسعه پایدار در محله غیررسمی ده ونک به الگوی مدیریتی مناسب این گونه محلات دست یابد. قلمرو مکانی این تحقیق محله غیررسمی ده ونک است.جامعه آماری شامل ساکنین و فعالین محله می باشد. جمع آوری اطلاعات میدانی از طریق پرسشنامه محقق ساخته که روایی و پایایی آن سنجیده شد، صورت گرفت. سپس با استفاده از نرم افزار spss و lisrel به تحلیل داده ها پرداخته، رابطه میان متغیرها و سوالات تحقیق از روش تجزیه و تحلیل عاملی تاییدی سنجیده شده و برای پاسخگویی به سوالات تحقیق از مدل یابی معادلات ساختاری، آزمون فریدمن و آزمون تی تک نمونه ای استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان میدهد که متغیر وظایف مدیریت محله ای در ده ونک بیشترین تأثیر را بر بعد زیست محیطی توسعه پایدار دارد. وظیفه سازماندهی از وظایف مدیریت محله ای بیشترین اولویت و وظیفه تأمین و تخصیص منابع کمترین اولویت را دارا می باشد و متغیر توسعه پایدار به طور معناداری در ده ونک پایین تر از حد میانگین است و بنابراین محله ده ونک محله ای ناپایدار تلقی می گردد.