تأثیر روش چکش زنی بر کاهش معایب سازه ای ناشی از جوشکاری ترمیمی بر روی خطوط لوله فولادی دریایی

انجام جوشکاری ترمیمی یکی از راهکارهای موثر و رایج برای رفع نقایص ناشی از جوشکاری نامناسب در حین ساخت و یا آسیب های وارده در طول دوران بهره برداری می باشد. لیکن جوش ترمیمی عموما" تأثیرات نامطلوب فراوانی بر میدان تنش های پسماند و مقاومت اتصال بر جای خواهد گذاشت. در اتصالات جوشی تنش های پسماند کششی نسبتاً بزرگی در نواحی مجاور جوش ا به وجود می آید که موجب کاهش مقاومت خستگی این اتصالات می شود. در صورتی که تنش های پسماند در لایه های سطحی نواحی جوش این اتصالات، از کششی به فشاری تغییر یابند، عمر خستگی اتصال به طور چشمگیری افزایش می یابد. چکش زنی فرآیندی است که می تواند با اعمال تغییر شکل پلاستیک لایه فشاری با عمق مناسبی را در پنجه جوش ایجاد نماید. این امر باعث کاهش یا حذف تنش های پسماند کششی و جایگزینی آن با تنش های پسماند فشاری در پنجه جوش می گردد. تأثیر روش چکش زنی بر توزیع تنش های پسماند خطوط لوله زیردریایی، تاکنون کمتر مورد توجه محققین و پژوهشگران قرار گرفته است. در بخش مطالعات آزمایشگاهی این تحقیق، پس از تهیه سه اتصال لوله ای فولادی به قطر 8 اینچ که دارای جوشکاری اصلی، ترمیم موضعی و ترمیم کلی می باشند بر روی عرشه دوبه لوله گذار و انتخاب 6 قطاع بر روی آنها، آزمون های اندازه گیری تنش های پسماند و تعیین عمر خستگی بر روی آنها در حالت های چکش زنی شده و فاقد چکش زنی، انجام گردیده و با یکدیگر مقایسه شده اند. نتایج این مطالعات آزمایشگاهی بیانگر بهبود قابل توجهی در میدان تنش های پسماند و افزایش 14 تا 66 درصد عمر خستگی نمونه ها پس از استفاده از عملیات چکش زنی می باشد.