رابطه ی جهت گیری مذهبی، کمال گرایی و شادکامی در ورزشکاران مرد کاراته کا

هدف از تحقیق حاضر، بررسی رابطه ی جهت گیری مذهبی، کمال گرایی و شادکامی در ورزشکاران مرد کاراته کا بود. روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه ی آماری پژوهش حاضر، 80 نفر از ورزشکاران مرد کارته کا با میانگین سنی 7/22 سال بودند که به طور تصادفی از بین ورزشکارانی که در مسابقات انتخابی استان اردبیل در سال 1392 شرکت کرده بودند انتخاب شدند. ورزشکاران مورد مطالعه 6-5 سال سابقه ی شرکت در مسابقات قهرمانی کشور را داشتند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه های جهت گیری مذهبی آلپورت (1950)، کمال گرایی چند بعدی در ورزش (2005) و شادکامی آکسفورد (1993) بود. برای توصیف داده ها از آمار توصیفی و برای آزمون فرضیه ها ازضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss نسخه ی 18 استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان داد، بین شادکامی و جهت گیری مذهبی رابطه ی معناداری وجود ندارد (p >0.05). اما، بین کمال گرایی ورزشی و شادکامی همبستگی 0.36 وجود دارد که مثبت و معنادار می باشد بین جهت گیری مذهبی درونی و کمال گرایی همبستگی 0.36 وجود دارد که مثبت و معنادار می باشد. اما همبستگی بین جهت گیری مذهبی بیرونی 0.001 بدست آمد که معنادار نمی باشد، و نیز نتایج تحلیل واریانس رگرسیون در گام اول نشان داد که، دو متغیر جهت گیری مذهبی بیرونی و درونی توانایی پیش-بینی شادکامی را ندارند همچنین این تحلیل در گام دوم نشان داد که، جهت گیری مذهبی و کمال گرایی و ابعاد آن با هم دیگر در مجموع 44 درصد واریانس شادکامی را در ورزشکاران پیش بینی می کنند.