نقد و بررسی سبک عباس محمودالعقاد در کتاب «ساره»

عشق و محبت دو مروارید اعجازگر زندگی موجودات کره ی خاکی اند. به گونه ای که تحقق و عدم تحقق آن تحولات متعددی را در پی دارد. رمان « سار? »ی عباس محمود العقاد تجسم زمینی این حقیقت در قالب دو شخصیت اصلی « همام » و « سار? » می باشد. حقیقتی که آلوده به شک و تردید شده و در اثر بدبینی از بین می رود. نوشتار پیش رو در قالب چهار فصل به نقد و بررسی سبک عقاد در این رمان پرداخته است. در فصل اول به کلیات زندگی عقاد پرداخته شده است و فصل دوم به سه مبحث سبک شناسی ، گفتمان و علم الدلاله توجه کرده و فصل سوم ، رمان را از منظر نشانه شناسی ترجمه کرده است. در فصل چهارم که فصل نهایی و اصلی به شمار می رود با بررسی واژگان و جملات از دو بعد لغوی و بلاغی به این سوال که سبک عقاد در کتاب « سار? » چیست؟ جواب داده شده است. زیرا همه ی محققان به طور کلی درباره ی او معتقدند که دارای قلمی وزین ، متین ، مستدل و منطقی است اما هیچکدام به راز این امر نپرداخته اند. آنچه باعث بروز چنین حقیقتی در قلم عقاد گشته است غنای ذاتی و احیانا اکتسابی زبان او به پدیده ها-ی ذیل است : تجسم موضوع ذهنی و انتزاعی عشق از رهگذر محسوسات بهره گیری از ساختارهای هدفمند نحوی و شاخص ترین صنایع بلاغی در بیان و بدیع سبک دار بودن قلم عقاد در متن کتاب و در نتیجه تبدیل این کتاب به گفتمان عشق و محبت وجود رابطه ی سببیت در علم الدلاله و منتهی شدن آن به شکل گیری منطق و استدلال در قضیه ی عشق در جستار حاضر بهره گیری از دانش سبک شناسی باعث تفسیر و تأویل علمی کتاب « سار? » گشته است همچنین از دریچه ی کتاب « سار? » محققان را به تفسیر روشمند کتاب ها و متون هدایت می کند.