مدیریت علف های هرز مزارع لوبیا(phaseolus vulgaris l.) با استفاده از دزهای کاهش یافته ایمازاتاپیر و بستر کاشت کهنه

چکیده دز توصیه شده علفکش معمولا به میزانی است که بتواند کنترل علف های هرز را در شرایط مختلف اقلیمی و خاک را تضمین کند به همین خاطر، بسیار اتفاق می افتد که دز توصیه شده که از طرف شرکت تولید کننده علفکش بیش از مقدار مورد نیاز باشد. یکی از روش های که بتوان مصرف علفکش ها را تعدیل داد و خطرات زیست محیطی و اقتصادی آن را به حداقل رساند تلفیق علفکش ها با روش های زراعی است. به همین منظور اثر دز های کاهش یافته علف کش ایمازاتاپیر در بستر کاشت کهنه در مزرعه لوبیا در سال زراعی 1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زنجان در به صورت طرح کرتهای خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار بررسی شد. فاکتور اصلی آزمایش نوع بستر کشت(بستر کشت مرسوم که همزمان باکشت آماده شد و بستر کشت کهنه که دو ماه قبل از کشت آماده گردید)، و فاکتور فرعی دز های مختلف علف کش (صفر، 25، 50، 75 و100 گرم ماده موثره درهکتار) ایمازاتاپیر بود. نتایج این آزمایش نشان داد که کشت در بستر کهنه توانست تراکم گیاهچه های علف های هرز سلمه تره ، تاج خروس، توق، را در حد قابل قبولی کاهش دهد. زیست توده مجموع علف های هرز در بستر کهنه 22 درصد کمتر از بستر مرسوم بود. همچنین میزان زیست توده علف های هرز نازک برگ و پهن برگ در بستر کهنه به ترتیب 29 و 17 درصد کمتر از بسترکشت مرسوم بود. برای کاهش 90 درصدی زیست توده علف های هرز پهن برگ و نازک برگ در بستر کشت کهنه به ترتیب 50 و 27 گرم از ماده موثره در هکتار ایمازاتاپیر نیاز بود. واژه های کلیدی : مدیریت تلفیقی، پرسوئیت، علفکش، بستر کشت، لوبیا قرمز