طراحی و روش ساخت چاپر کششی جدید برای بقایای غلات

گندم و جو دو محصول مهم از خانواده غلات هستند و بالا ترین سطح کشت در بین تمام محصولات کشاورزی به گندم اختصاص دارد. در سال های اخیر به دلیل مکانیزه شدن مراحل مختلف تولید آن ها ، نیاز است که زمین پس از برداشت، برای کشت محصول بعدی سریع آماده شود. در این شرایط اغلب کشاورزان بلافاصله پس از برداشت محصول با کمباین، اقدام به سوزاندن بقایای آن ها می کنند. طراحان ادوات کشاورزی، کمباین ها را طوری طراحی می کنند که حداقل کاه و کلش وارد کمباین شود. از این رو حداکثر ساقه گندم و جو روی زمین بر جای باقی خواهد ماند. بنابراین نیاز به دستگاهی که بتواند پس از عبور کمباین، ساقه های بجا مانده را جمع آوری و خرد کند، بسیار ضروری است. دستگاه مورد نظر در پشت تراکتور کشیده شده و قدرت مورد نیاز برای بخش های محرک خود را از محور توان دهی تراکتور اخذ خواهد کرد. بقایای گندم و جو ابتدا توسط شانه برش درو شده و با نقاله به واحد خرد کننده انتقال داده می شوند. پس از خرد شدن، توسط یک سیستم مکنده-دمنده به داخل تریلر پرتاب خواهند شد. در این تحقیق ابتدا برای تعیین دور مناسب کوبنده و شدت تغذیه، آزمایشی در سه سطح دور کوبنده (450، 700 و 900 دور در دقیقه) و دو سطح سرعت تغذیه کم و زیاد (540 و 1080 کیلوگرم در ساعت) در چهار تکرار انجام شد. این آزمایش در یک طرح فاکتوریل در قالب بلوک کاملاً تصادفی انجام شد. در این آزمایش از ساقه های گندم و جو جمع آوری شده توسط بیلر، استفاده شد. نتایج نشان داد که دور کوبنده اثر معناداری روی نرمی کاه داشت ولی شدت تغذیه اثر معناداری روی نرمی کاه نداشت و دور مناسب برای کوبنده 700 دور در دقیقه بود. به طور کلی مراحل طراحی دستگاه کاه خرد کن عبارت بودند از: طراحی شاسی دستگاه و سکوی شانه برش، طراحی سیستم انتقال توان از تراکتور به دستگاه و توزیع توان به قسمت های مختلف دستگاه، طراحی کوبنده و ضدکوبنده، طراحی فن مکنده-دمنده برای خروج کاه و طراحی مکانیزم برای حمل و نقل دستگاه در جاده.