بررسی واکنش سیانوسیلیل دار کردن ترکیبات کربونیل با استفاده از کاتالیزور های نمک فتالایمید بخصوص پتاسیم فتالایمید در شرایط بدون حلال

نخستین افزایش سیانیدها به ترکیبات کربونیل در سال 1832 و توسط وینکلر انجام شد، لیکن با توجه به اهمیت این واکنش ها در تشکیل پیوند کربن- کربن، واکنش افزایش سیانید به ترکیبات آلدهید و کتون امروزه جزء واکنش های بسیار پر اهمیت می باشند. از بین ترکیبات سیانه کننده، تری متیل سیلیل سیانید (tmscn ) به دلیل کم خطر تربودن نسبت به بقیه از اهمیت بسیار برخوردار بوده و به طور ویژه برای این منظور استفاده می شود. واکنش افزایش tmscn به آلدهید ها و کتون ها واکنش سیانوسیلیل دار کردن نامیده میشود. محصولات این واکنش ها از جمله حد واسط های بسیار مهم در صنایع داروسازی، شیمیایی، تهیه مواد زیستی و... می باشند. همچنین امروزه با توجه به به اهمیت بسیار فرآیندهای دوستدار محیط زیست، طراحی واکنش های شیمیایی که به محیط زیست و سلامتی انسان ها آسیب کمتری برسانند بسیار مورد توجه هستند، این فرایندها منجر به ایجاد رویه بسیار پر طرفدار و رو به گسترش شیمی سبز شده است. در این طرح پژوهشی از نمک های قلیایی فتالایمید، بویژه نمک پتاسیم فتالایمید به عنوان کاتالیزورهای بسیار کارامد واکنش های سیانوسیلیل دار کردن آلدهید و کتون ها، تحت شرایط ملایم استفاده کرده ایم. استفاده از این کاتالیزور سبب تسریع و افزایش بهره واکنش ها خواهد شد، از طرف دیگر این کاتالیزور جزء کاتالیزورهای آلی طبقه بندی می شود و از نظر اصول شیمی سبز یک ماده شیمیایی زیست تخریب پذیر، فاقد فلزات سنگین و به طورکلی ایده آل می باشد. همچنین در این واکنش ها نقش حلال های آلی از واکنش حذف شده و بنابر این واکنش در شرایط عاری از حلال انجام می شود که این نیز یکی از اهداف شیمی سبز می باشد.