رابطه بین مالکیت مدیریتی و محافظه کاری حسابداری در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار

در یک واحد اقتصادی دو گروه شرکت دارند مدیران و مالکان. براساس تئوری نمایندگی هر یک از این دو گروه بدنبال منافع خود می باشند. می توان اظهار داشت یکی از دلایل وجودی محافظه کاری در گزارشگری مالی کنترل انگیزه های منفعت جویانه مدیریت است و این امر ناشی از تضاد منافع موجود بین دو گروه مذکور می باشد. یکی از حالاتی که ممکن است شکاف بین این دو گروه کمتر شود؛ وجود مالکیت مدیریتی در ساختار مالکیتی شرکت می باشد. بنظر می رسد در این حالت با حل شدن برخی از مسایل نمایندگی نیاز به اعمال رویه های محافظه کارانه در گزارشگری مالی کمرنگ شده و این اصل محدودکننده حسابداری، تاحدودی اهمیت خود را از دست بدهد . موضوع تحقیق حاضر شناسایی تاثیرات سطح مالکیت مدیران بر میزان محافظه کاری حسابداری در شرکتهای پذیرفته شده در بازار بورس اوراق بهادار تهران می باشد. دوره تحقیق شامل 5 سال متوالی از سال 1383 تا 1387 و نمونه آماری تحقیق 110 شرکت از شرکتهای پذیرفته شده در بورس می باشد . در این تحقیق جهت سنجش محافظه کاری از معیار باسو استفاده شده است و رابطه بین این متغیر درصد سهام متعلق به مدیران با استفاده از رگرسیون مقطعی برازش خواهد شد. نتایج حاصل از آزمون فرضیات این تحقیق، در مجموع حاکی از وجود رابطه معنی دار و معکوس بین مالکیت مدیریتی و محافظه کاری می باشد. این نتایج بیان می دارد که سهیم بودن مدیران در مالکیت شرکت، تقاضا برای حسابداری محافظه کارانه را کاهش می دهد.