بهینه سازی چارتهای کنترل منطقه ای

چارتهای کنترلی منطقه بندی شده یکی از انواع چارتهایی است که برای کنترل پروسه بکار برده می شود در این چارتها، چارت کنترلی به مناطق مجزایی تقسیم شده و کنترل پروسه با استفاده از نمره دهی به مشاهدات و تعیین نمره تجمعی انجام می شود. دو نمونه از چارتهایی که از نمرات تجمعی برای کنترل پروسه استفاده می کنند چارت کنترلی run sum (مدل اولیه توسط roberts درسال 1971) و چارت کنترل منطقه ای (مدل اولیه توسط jaehn در سال 1987) می باشند. فصل اول در این پایان نامه به تاریخچه چارتهای کنترلی منطقه بندی شده و تشریح این دو چارت اختصاص داده شده است در این فصل نحوه ایجاد استفاده و کارائی این چارتها تشریح شده است. در فصل دوم، نخست یک مدل عمومی برای چارتهای کنترل منطقه ای معرفی شده است. این مدل بدلیل جامعیت می تواند به عنوان مدل عمومی چارتهای کنترلی منطقه بندی شده بکار رود سپس معیارهای مقایسه چارتهای کنترلی منطقه ای تشریح شده و با توجه به این معیارها روشهایی برای بهبود و بهینه سازی در چارتهای کنترل منطقه ای معرفی شده است. برای بهینه سازی چارتهای کنترل منطقه ای از سه روش استفاده شده است. اولین روش که روش استانداردکردن نمرات منطقه ای می باشد توسط fang و case در سال 1990 معرفی گردید. نشان داده می شود که این روش یک روش بهبود بوده و نمی تواند چارت بهینه را بدست آورد روش دوم استفاده از برنامه ریاضی برای بهبود چارت می باشد. بدین منظور دوبرنامه غیرخطی پیشنهاد شده و یک مثال با آنها حل شده است و نهایتا در روش سوم از برنامه کامپیوتری برای بهینه سازی چارتهای کنترل منطقه ای استفاده می شود. در این روش، برنامه کامپیوتری، سیستمهای نمره دهی و تعداد مناطق را شبیه سازی کرده و با توجه به معیارهای بهینه سازی بهترین چارت را انتخاب می کند. مدلسازی چارت دامنه به صورت ریاضی نیز در این فصل تشریح شده است.