بررسی ارتباط عوامل فردی و عوامل سطح محله با سلامت عمومی در میان شهروندان شهر تهران

سلامت پدیده ای چندبعدی است که علاوه بر اینکه متاثر از عوامل سطح فرد است، از عوامل سطوح بالاتر نظیر محله نیز تأثیر می پذیرد. هدف این مطالعه، بررسی ارتباط عوامل سطح فرد (مانند سن، جنس، وضعیت تأهل، سبک زندگی سلامت محور و پایگاه اجتماعی- اقتصادی) و عوامل سطح محله (بعد فیزیکی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی) با سلامت عمومی (و سه بعد جسمانی، روانی و اجتماعی آن) در میان شهروندان شهر تهران در سال 1393 می باشد. این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد که بر روی 448 نفر از شهروندان شهر تهران که در رده ی سنی 18 تا 64 سالگی قرار دارند، انجام گرفته است. برای نمونه گیری از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای استفاده شده است. روش مورد استفاده در تحقیق حاضر روش پیمایش می باشد و برای جمع آوری داده ها نیز از پرسشنامه استفاده شده است. تجزیه و تحلیل ها شامل توصیف نمونه و متغیرها، تحلیل های دومتغیره و تحلیل های چندسطحی است که با استفاده از نرم-افزار spss 21 و hlm انجام شده اند. بر اساس یافته ها سطح سلامت عمومی شهروندان تهرانی با توجه به یافته های دو متغیره سلامت عمومی مردان به طور قابل ملاحظه ای بهتر از سلامت زنان و سلامت عمومی افراد متاهل بهتر از سلامت افراد مجرد بوده است. سن با سلامت عمومی رابطه مثبت و معناداری داشته است. سبک زندگی سلامت محور نیز با سلامت عمومی دارای رابطه مثبتی بوده و سلامت عمومی افراد در ارتباط با پایگاه اجتماعی- اقتصادی آنها بوده است. با توجه به تجزیه و تحلیل های چندسطحی ویژگیهای اجتماعی و فرهنگی محله به صورت مستقیم در ارتباط با سلامت عمومی بوده است. ویژگی های اقتصادی محله نیز ارتباط بین جنس افراد و سلامت عمومی آنها را مورد تعدیل قرار داده است. ولی بعد فیزیکی محله چه به صورت مستقیم و چه غیرمستقیم رابطه معناداری را با سلامت عمومی افراد نداشته است. در پایان، یافته ها به بحث گذاشته شده و پیشنهادات کاربردی ارائه گردیده است.