تحلیل تهدیدات جمعیتی سه دهه گذشته منطقه روستایی جوانرود

یکی از مهم¬ترین متغیرهایی که در برنامه¬ریزی مبنای محاسبات در نظر گرفته می¬شود، حجم و خصوصیات جمعیت و روند دگرگونی¬های آن در گذشته، حال و آینده است. تأمین نیازهایی مانند تغذیه، بهداشت، آموزش، اشتغال، مسکن، تأمین اجتماعی و ... ارتباط مستقیمی با حجم و روند تحولات جمعیت دارد. در اغلب برنامه¬ریزی¬ها ضمن توجه به رقم کل جمعیت، گروه¬بندی¬های خاصی نیز ضرورت می¬یابد؛ بنابراین علاوه بر آگاهی از حجم و نرخ رشد جمعیت در حال و آینده، وقوف بر ساختار سنی و جنسی جمعیت نیز از اهمیت زیادی برخوردار است. روش انجام پژوهش حاضر مبتنی بر روش ترکیبی (روش¬های پیمایش و روش توصیفی و تحلیلی) است، که در این مرحله با توجه به اطلاعات موجود به بررسی تغییرات جمعیتی، تهدیدات ناشی از این تغییرات در سطح روستاها مطالعه و پرداخته می¬شود و سپس در مرحله بعدی، جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات و ارائه راه¬کارها با استفاده از روش¬ها و فرمول¬های آماری استفاده می¬شود، از نرم افزار spss و excel برای تحلیل داده¬ها استفاده نموده و اطلاعات مورد نیاز را از سالنامه های آماری، سازمان آمار کشور استخراج می¬گردد. بر اساس سرشماری سال 1390، شهرستان جوانرود دارای 71235 نفر جمعیت، نقاط روستایی 19752 نفر جمعیت، 17854 خانوار که 4817 آن روستایی، دارای 139 نقطه روستایی و همچنین شامل دو بخش و 4 دهستان است. جامعه آماری شامل کلی? روستاهای محدوده¬ی مورد مطالعه که با استفاده از داده¬های جمعیتی از سال 1365-1390 انجام می¬شود. نتایج نشان داد که میزان اشتغال روستاهای منطقه جوانرود در سه دوره سرشماری به ترتیب با 89/49، 74/32 و 78/79 درصد نرخ اشتغال و با میانگین 03/51 درصد، انحراف معیار 89/18 درصد و واریانس 66/356 را به خود اختصاص داده است. میزان بیکاری روستاهایی منطقه به ترتیب دوره¬های سرشماری با 92/12، 38/19 و 99/14 درصد نرخ بیکاری و میانگین 76/15 درصد، انحراف معیار 30/3 و واریانس 89/10 بوده است. مهاجرت نیز به ترتیب 24، 5/22 و 15 درصد می¬باشد و مبین این واقعیت است که میزان اشتغال کاهش و بیکاری و مهاجرت روندی رو به رشد داشته و در مواقعی وضعیت وخیم را نشان می¬دهد.