اثرات سطوح مختلف فیتاز، شکل غله و نوع خوراک (خشک و ‏مرطوب) در دوره آغازین بر عملکرد جوجه های گوشتی

در این آزمایش از 672 قطعه جوجه گوشتی یک روزه (راس 308) برای ارزیابی اثرات سطوح ‏مختلف آنزیم فیتاز (0، 500 و 2500 واحد به ازاء هر کیلوگرم جیره)، نوع غله (گندم در مقایسه با جو) ‏و شکل خوراک (مرطوب در مقایسه با خشک) دردوره آغازین ( 1تا 21 روزگی) در جیره¬های با ‏کمبود حاشیه¬ای فسفر (30/0 درصد) بر عملکرد، معدنی شدن استخوان درشت نی و فراسنجه های سرم ‏خون انجام گرفت. هر کدام ازگروه¬های آزمایشی در چهار تکرار (دو تکرار ماده و دو تکرار نر) با ‏استفاده از طرح کاملاً تصادفی و با روش فاکتوریل مورد بررسی قرار گرفتند. تماهی گروه¬های ‏آزمایشی در طول دوره سنی 22 تا 42 روزگی از جیره¬ یکسان بر مبنای ذرت-کنجاله سویا تغذیه ‏شدند. نتایج نشان داد که افزودن فیتاز به جیره بطورمعنی¬داری موجب بهبود وزن بدن در سنین 11، ‏‏22 و 42 روزگی گردید. اثرات سطح پایین فیتاز بر افزایش وزن بدن تنها در دوره سنی 1 تا 11 ‏روزگی معنی دار بود، در حالیکه اثرات سطح بالای فیتاز تا سن 42 روزگی ادامه داشت. افزودن فیتاز ‏به جیره فاقد تاثیر معنی¬دار بر مقادیر مصرف خوراک در دوره سنی 1 تا 22 روزگی بود، ولی جوجه-‏های تغذیه شده با جیره دارای سطح بالای فیتاز از مقادیر بالاتر مصرف خوراک در دوره¬های سنی ‏‏22 تا 42 و 1 تا 42 روزگی برخوردار بودند. اگرچه افزودن آنزیم فیتار به جیره موجب بهبود ضریب ‏تبدیل خوراک گردید، ولی جوجه های تغذیه شده با جیره های حاوی بالاترین سطح فیتاز از مقادیر ‏پایین تر ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با شاهد و یا گروه تغذیه شده با جیره حاوی سطح پایین ‏فیتاز برخوردار بودند. جوجه¬های تغذیه شده از جیره با فیتاز بالا از مقادیر پایین تر وزن نسبی ‏دوازدهه و ایلئوم در سن 21 روزگی برخوردار بودند. خاکستر استخوان درشت نی، محتویات فسفر و ‏کلسیم ایلئوم در سن 21 روزگی با افزایش سطح استفاده از آنزیم فیتاز در جیره بهبود یافت. افزودن ‏آنزیم فیتاز به جیره فاقد تاثیر معنی¬دار بر مقادیر کلسترول و آهن سرم در سن 21 روزگی بودتد، ولی ‏افزودن 2500 واحد آنزیم فیتاز به هر کیلوگرم جیره موجب افزایش سطح فسفر سرم و کاهش ‏محتویات پروتئین خام، فسفر و کلسیم ایلئوم در سن 21 روزگی گردید.نتایج نشان داد که جوجه های ‏تغذیه شده با جیره حاوی گندم در مقایسه با ذرت از وزن بدن بالاتر در سنین 11، 22 و 42 روزگی، ‏افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک پایین¬تر در دوره¬های سنی 1 تا 11، 11 تا 22 و 1 تا 42 روزگی ‏و مقادیر بالاتر مصرف خوراک در دوره¬های سنی 1 تا 11 و 11 تا 22 روزگی برخوردار بودند. جوجه ‏های تغذیه شده از جیره¬های بر مبنای گندم داری وزن نسبی پایین¬تر پیش معده به وزن بدن و ‏مقادیر پایین¬تر خاکستر ایلئوم در سن 21 روزگی برخوردار بودند. شکل خوراک فاقد تاثیر معنی¬دار ‏بر مقادیر عملکرد، معدنی شدن استخوان، اجزاء سرم خون و محتویات ایلئوم بود. مقادیر ضریب تبدیل ‏خوراک تحت تاثیر اثرات همزمان آنزیم فیتاز× نوع غله در دوره¬های سنی 1 تا 11و 11 تا 22 روزگی ‏و همچنین اثرات همزمان نوع غله × شکل خوراک در دوره سنی 11 نا 22 روزگی قرار گرفت. ‏نتایج بطورکلی بیانگر این بود که افزودن مقادیر بالای آنزیم فیتاز به جیره و بیش از مقادیر توصیه شده ‏کنونی از پتانسیل بالایی جهت بهبود بیشتر عملکرد جوجه¬های گوشتی، معدنی شدن استخوان و ‏قابلیت استفاه از مواد مغذی برخوردار می باشد.‏