پیش بینی اهمالکاری تحصیلی براساس پنج عامل شخصیت و نقش واسطه ای راهبردهای خودگردانی

اهمالکاری به تأخیر ارادی در انجام دادن تکالیف و موکول کردن آن تکالیف به زمان دیگری، اشاره دارد و به دلیل تنبلی است. تأثیر عوامل بافتی و شخصیتی بر اهمالکاری در تحقیقات زیادی مورد کنکاش قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی اهمالکاری تحصیلی بر اساس ویژگی های شخصیت با واسطه گری راهبردهای خودگردانی در دانشجویان می باشد. بدین منظور320 دانشجو (170پسر150دختر) دانشکده های تهران به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی چند مرحله ای انتخاب و به پرسشنامه ای متشکل از، پرسشنامه سنجش شخصیت گلدبرگ، پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی سولومون و راث بلوم ، پرسشنامه راهبردهای خودگردانی پنتریچ و دیگروت، جمع آوری و تجزیه داده ها با استفاده از نرم افزار spss مورد تحلیل آماری قرار گرفت و نتایج پژوهش بطور کلی نشان داد که اهمالکاری تحصیلی تحت تأثیر ویژگی های شخصیتی و راهبردهای خودگردانی قرار دارد. بدین صورت که روان رنجورخویی، به صورت مثبت اثر مستقیم و غیر مستقیم بر اهمالکاری تحصیلی دارد و وظیفه شناسی به صورت منفی اثر مستقیم و غیر مستقیم بر اهمالکاری دارد. برون گرایی نیز با اهمالکاری به صورت مستقیم اثر مستقیم و غیر مستقیم دارد. و بین گشودگی به تجربه با اهمالکاری نیز رابطه منفی وجود دارد. همچنین راهبردهای شناختی و فراشناختی به صورت منفی با اهمالکاری رابطه دارد. و راهبردهای خودگردانی توانسته نقش واسطه ای ایفا کند. با توجه به یافته های این پژوهش می توان بیان نمود رابطه بین ویژگی های شخصیت و اهمالکاری تحصیلی تحت تأثیر راهبردهای خودگردانی قرار دارد. به عبارتی دیگر راهبردهای خودگردانی مکانیسم این رابطه را روشن می کند. در ادامه به بحث و بررسی درباره کاربرد نتایج به همراه پیشنهادها و محدودیت های این پژوهش پرداخته شده است.