رابطه مولفه های هدف گرایی اجتماعی با خود-کارآمدی زبان انگلیسی و پیشرفت زبان انگلیسی در دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه مولفه های هدف گرایی اجتماعی با خود-کارامدی و پیشرفت زبان انگلیسی در دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز صورت گرفت. جامعه آماری این پژوهش را کلیه ی دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز بود که در سال تحصیلی93-92 به تحصیل اشتغال داشتند را شامل می شود. نمونه این پژوهش شامل 300 دانشجو بود که به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. در این پژوهش از مقیاس های هدف گرایی پیشرفت اجتماعی و خود-کارآمدی زبان انگلیسی استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل کاننی نشان داد که ترکیب خطی متغیرهای پیش بین (هدف گرایی اجتماعی تبحری، عملکردی و عملکردگریز) با ترکیب خطی خودکارآمدی زبان انگلیسی و پیشرفت زبان انگلیسی معنی دار است. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که در پیش بینی خود-کارآمدی زبان انگلیسی و پیشرفت زبان انگلیسی هر سه متغییر هدف گرایی تبحری،عملکردگرا و عملکرد گریز در معادله رگرسیون معنی دار شدند و هدف گرایی تبحری و عملکرگرای اجتماعی به طور مثبت خود-کارامدی زبان انگلیسی را پیش بینی نمودند و هدف گرای عملکرد گریز اجتماعی به طور منفی خود-کارآمدی زبان انگلیسی و پیشرفت زبان انگلیسی را پیش بینی نمود.