بررسی ارتباط بین شاخص های پیکرسنجی، هورمونی و روان شناختی با شاخص های عملکردی در استعدادیابی دو و میدانی نوجوانان پسر شهر زنجان

شناسایی به موقع و دقیق استعداد، مهم¬ترین عامل موفقیت در ورزش قهرمانی است. با بررسی دقیق¬ترین شاخصها می¬توان بهترین استعدادها را شناسایی کرد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین شاخصهای پیکرسنجی، هورمونی و روانشناختی با شاخصهای عملکردی در استعدادیابی دوومیدانی نوجوانان پسر شهر زنجان بود. بدین منظور تعداد 10مدرسه به¬صورت خوشه¬ای از بین مدارس متوسط? پسران? شهر زنجان انتخاب شدند و تعداد 1000 دانش آموز از این مدارس در پژوهش شرکت نمودند که آزمونهای پیکرسنجیِ قد، وزن و طول دو دست از آنها گرفته شد و همچنین از تمامی آنها آزمونهای عملکردی دوومیدانی (پرش سارجنت، دوی سرعت 60 متر، پرتاب وزن? 3کیلوگرمی و دوی استقامت 1600 متر) نیز به¬عمل آمد. افراد دارای رکورد های برتر (60 نفر معادل 6%. داوطلب: 30 نفر معادل 3% ) به¬عنوان نمونه آماری پژوهش انتخاب شدند. در ضمن آزمودنیها پرسشنامه¬های روانشناختی مورد نظر (اضطراب صفتی، حالتی و سرسختی ذهنی) را نیز پر کردند. نمونه گیری خونی از سیاهرگ بازویی جهت بررسی میزان شاخصهای هورمونی رشد، کورتیزول، تستوسترون و بتااندورفین انجام گرفت. آزمایشات هورمونی توسط کیت¬های الایزا انجام شد و داده¬ها از طریق آزمونهای همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بین برخی آزمون¬های پیکرسنجی و شاخص¬های عملکردی ارتباط معنادار وجود دارد. بین آزمون¬های عملکردی دوومیدانی با برخی شاخص¬های هورمونی نیز ارتباط معناداری وجود دارد، همچنین بین آزمون روانشناختی اضطراب صفتی با شاخص¬ عملکردی استقامت نیز ارتباط معنادار وجود دارد. بر اساس یافته¬های این پژوهش، مدل استفاده از شاخصهای پیکرسنجی، هورمونی و شاخص روانشناختی اضطراب صفتی برای پیش¬بینی عملکرد پرش، پرتاب و استقامت پیشنهاد می¬شود. از این رو می¬توان در جهت استعدادیابی دقیق¬تر از نوجوانان در دوومیدانی از شاخصهای هورمونی نیز بهره جست.